Faruk Eskioğlu

Türkiye’de hukuksuzluk aldı başına gidiyor. TBMM’nin devre dışı bırakılarak alınan Kanun Hükmündeki Kararnamelerle (KHK) medya organları, dernekler kapatılıyor. Gazeteciler eften püften gerekçelerle cezaevlerine tıkılıyor. Hukukun rafa kalktığı Türkiye’yi kaygıyla izliyoruz. Bu kara günler de geçecek tabii...

Gündem o kadar yoğun ki dostlar... Türkiye’de eften püften gerekçelerle HDP milletvekilleri ve Cumhuriyet’in A takımı yazarlarının tutuklanması, Birleşik Krallık’ta Yüksek Mahkeme’nin “Brexit için parlamento onayı zorunludur” kararı, Türkiye’deki tek adam yönetimine karşı Londra’daki toplumun refleksi.

Bu yazıyı kaleme aldığım saatlerde İstanbul’da Cumhuriyet gazetesine operasyon yapılıyordu. Bir gün öncesinde de Evrensel Kültür de içinde 15 ajans, gazete ve dergi kapatılmıştı. Türkiye OHAL ile tek adam yönetiminde artık. Çoğulculuk, çok seslilik, demokrasi, çağdaşlık ve barış rafta...

Hani güvenlik sorunu olan politikacı, “bi imza ver abla” diyenlerden kaçınan sanatçı, gideceği kongrede zinde olmak isteyen bilimci ya da cenazeye yaslı bir aile varsa uçağın arkasında perde ile ayrılmış bir bölümde misafir edilmelerini anlarım.

Sevgili dostlar, Türkçe kitapları okurla buluşturan ilk kitapevi olan Türk Kitapevi kapanma kararı aldı... Yarım asırlık toplum tarihimizde 30 yıl gibi uzun bir süre hizmet eden kitapevi ayakta kalma uğraşısındaydı.

Dostlar, gündemi işi gereği izleyen birisi olarak “herşeyin kördüğümü andırdığını” söyleyebilirim. Rusya ve ABD’nin Suriye’de gerginliği ve uydu ülkelerin avcı köpeği gibi önden koşup avını ısırma telaşı kaygı veriyor.

Türkiye’de 12 Eylül’ü arattıran baskılar sürüyor dostlar... Son olarak TÜRKSAT’ın OHAL kapsamında, Hayatın Sesi TV, Jiyan TV, Zarok TV, TV 10 ve Van TV dahil çok sayıda kanalın yayınını gerekçe göstermeden durdurmasına Londra’dan da tepkiler yükseldi.

Mini’de ağır akan trafikte gördüm onu... Katlanan bisikletinde, elindeki alış veriş poşetiyle dengeyi tutturmaya çalışıyordu. O pos bıyıklarını kesmiş, gözlüğünü atmış. Yaşamında yeni bir sayfa açtığı belliydi. “Merhaba” kornası çalmak istedim, sonra insanların kaybolma tanınmama hakları olduğunu düşündüm.