Kalp ve beyin düşünüldüğünden daha “bağlantılı”

31 Aralık 2020

Cambridge Üniversitesi’nden bilim insanları, depresyon belirtileri gösterenlerin kalp hastalığına yakalanma veya felç geçirme olasılığının daha yüksek olduğunu keşfetti.

Araştırmacılar, daha önce kalp ve dolaşım hastalığı bulunmayan ve iki ayrı çalışmaya kaydolmuş yarım milyon kişinin sağlık kayıtlarını analiz etti. Söz konusu katılımcılardan, ruh hallerini değerlendirmeleri ve önceki bir iki hafta içinde herhangi bir depresyon belirtisi gösterip göstermediklerini yanıtlamaları istenmişti. Katılımcıların anket sorularına verdiği bu puanlar, semptomların şiddetine göre 5 gruba ayrılmıştı.

Araştırmacılar, o dönemde en şiddetli depresyon semptomlarını bildiren kişilerin, 10 yıldan uzun sürenin ardından, kalp hastalığı veya felç geçirmiş olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu saptadı. Araştırmacıların yararlandığı çalışmalardan biri, veri bankası UK Biobank’ın 2006 ve 2010 arasında yürüttüğü, 401 bin 219 katılımcıyı içeren çalışmaydı.

Bu katılımcılardan semptomlarına en yüksek puanı verenlerin bulunduğu grupta bin kişiden 21’inde kalp hastalığı, 15’inde felç vakası görülürken, en düşük puanları veren grupta bin kişide 14 kalp, 10 da felç vakasına rastlandı.

Diğer çalışma ise Emerging Risk Factor Collaboration isimli konsorsiyumun 1960 ve 2008 arasında yürüttüğü araştırmaydı. Avrupa ve Kuzey Amerika’da yürütülen ve 162 bin 36 kişiyi içeren çalışmadan da benzer sonuçlar elde edildi. Cambridge Independent’ın aktardğına göre söz konusu risk artışı; yaş, cinsiyet, sigara kullanımı, diyabet öyküsü, kan basıncı, vücut kitle indeksi ve kolesterol seviyeleri gibi kalp hastalığı ve felçle bağlantılı faktörler dikkate alındığında da mevcuttu.

Cambridge Üniversitesi’nde araştırmacı Profesör Emanuele Di Angelantonio, “Bu, depresyonla ilgili hislerin, bireylerin gelecekte kalp hastalığı veya felç geçirme ihtimaliyle ilişkili olduğuna dair şimdiye kadarki en büyük kanıt” dedi. Diğer yandan gözlemlenen risk artışı az miktarda ve bulgular, bulmacanın sadece bir parçası. Şimdi, bu ilişkinin nedensel olup olmadığını ve ardındaki biyolojik potansiyeli anlamak için daha fazla araştırma yapılması gerekiyor.