11 Nisan 2024
Muhafazakârların merkez bölgelerinde hastalık yardımı talepleri üçte bir oranında arttı. En büyük oransal değişiklikler çoğunlukla Tonbridge, Basingstoke, South Cambridgeshire ve Buckingham gibi Tory koltuklarında gerçekleşti.
İngiltere’deki tüm seçim bölgelerinde geçen yıl hastalık yardımı taleplerinde artış görülürken, en büyük artışlar Muhafazakâr bölgelerde yaşandı.
Zengin güney bölgelerinde iş göremezlik ödeneği talep edenlerin sayısı bir yıl içinde üçte bir ya da daha fazla artarken, uzmanlar ruh sağlığının ülke genelinde kötüleştiği ve Britanya’nın giderek daha da hastalandığı uyarısında bulunuyor.
En yüksek talepler yoksunluk çeken şehir içi bölgelerde ve sanayisizleşmeden etkilenen bölgelerde görülürken, oransal olarak en büyük artışlardan bazıları geleneksel olarak daha düşük yardım rakamlarına sahip olan banliyö ve kırsal bölgelerde oldu..
Analiz, sosyal yardım sistemi insanları iş göremezlik taleplerine yönlendirirken uzun süreli hastalıkların ülkenin her köşesini ne ölçüde etkilediğini vurguluyor. Uzun süreli hastalıkların rekor seviyelere ulaşması, geçen yıl 66 milyar Sterlin olan ve on yılın sonunda 91 milyar Sterline yükselmesi beklenen hastalık yardımlarının maliyeti konusunda uyarılara yol açtı.
Geçen ay açıklanan resmi rakamlara göre, ruh sağlığı, vakaların yüzde 69’unda belirtildiği üzere, yardım taleplerinin en büyük nedenini oluşturuyor. Bu veriler, bir yılda 400.000 artışla iki milyon kişinin evrensel kredi sağlık yardımı aldığını ve çoğunun herhangi bir işte çalışamayacağını gösterdi.
İşçi Partisi’nin seçim bölgeleri düzeyinde yaptığı analiz, Britanya’daki tüm Westminster bölgelerinde oyların en az %10 arttığını gösteriyor. Muhafazakarların elindeki seçim bölgelerinde sayılar yüzde 25 artarken, İşçi Partisi’nin elindeki seçim bölgelerinde bu oran yüzde 24 ile neredeyse aynı.
İş göremezlikten yararlananların mutlak sayısının en yüksek olduğu yerler, Manchester, Liverpool ve Birmingham’ın şehir içi bölgelerinin yanı sıra Hartlepool ve Middlesbrough gibi kasabaların hakim olduğu İşçi Partisi koltukları. Ancak en büyük oransal değişiklikler Tonbridge, Basingstoke, South Cambridgeshire ve Buckingham gibi sayıların çok daha düşük başladığı Tory koltuklarında olurken, banliyö ve kırsal bölgelerde önemli artışlar görüldü.
Gölge çalışma ve emeklilik bakanı Alison McGovern, Muhafazakarların “çalışma konusunda başarısız” olduğunu iddia ederek şunları söyledi: “Muhafazakârların gözetiminde, ülke genelinde milyonlarca insan akıl sağlığı bekleme listelerinde sıkışıp kaldı ya da uzun süreli hastalıklar nedeniyle işsiz kalarak, hem kendilerine, hem iş dünyasına, hem de vergi mükelleflerine büyük maliyetler getirdi.”
Artışın bir kısmının eski yardımlardan evrensel krediye geçen kişilerden kaynaklanması muhtemel olmakla birlikte, uzmanlar bunun artık inatçı yoksunluk bölgeleriyle sınırlı olmayan bir sorunu da yansıttığını söyledi.
Sosyal yardım analistleri Policy in Practice’ten Deven Ghelani, genel olarak “tazminat taleplerinde büyük bir artış” olduğunu söyledi: Ghelani, “Bu sadece sanayisizleşme değil, ulusun daha da hastalanmasıdır. Rakamların hiçbir şekilde yerelleştirilmemiş olması, artışın ulusal faktörlere bağlı olduğunu gösteriyor, her yerde daha fazla insan daha hasta hissediyor, ihtiyaç duydukları desteğe erişemiyorlar, iş arayanlar yardım rejimi insanların her yerde kaçınmak istedikleri bir şey” dedi.
Daha önce de, iş göremezlik ödeneği alanların yılda 5.000 sterline kadar fazladan ödenek almasına neden olan iş arayan yardımlarındaki kesintilerin, insanların engelli olarak sınıflandırılması için ters bir teşvik yarattığını savunmuştu. Diğerleri ise Covid’den bu yana internet üzerinden ya da telefonla yapılan iş göremezlik değerlendirmelerinin sayısının artmasının artan taleplere katkıda bulunabileceğini öne sürdü.
Bakanlar, daha fazla uzun süreli hastanın iş bulmasına yardımcı olmak için sistemde reform sözü vermiş olsa da Ghelani şunları söyledi: “Gördüğümüz şey, hükümetin hızının sorunun aciliyetine ayak uyduramaması. Niyet orada, hükümetin sadece çok daha hızlı yanıt verebilmesi gerekiyor.”
Ruh Sağlığı Merkezi İcra Kurulu Başkanı Andy Bell, “toplum genelinde, özellikle de genç yaş gruplarında, ruh sağlığı sorunları yaşayan insan sayısında gerçek bir artış” olduğunu söyledi.
Bell, pandemi sonrası ve hayat pahalılığı krizine atıfta bulunarak şöyle devam etti: “Daha yüksek oranlarda insanın maddi zorluklara sürüklendiğini görüyorsak ve bu durum ülkenin daha fazla bölgesine ve nüfusun daha büyük bir kısmına yayılıyorsa, o zaman daha fazla insan daha fazla yerde kötü ruh sağlığı için risk faktörleriyle karşı karşıya demektir. Ülkenin ruh sağlığı ekonomik döngüye göre değişiyor.”
Bell, ruh sağlığı sorunları olan daha fazla insanın iş bulmasına yardımcı olacak destek programlarından dolayı Çalışma ve Emeklilik Bakanı Mel Stride’ı övdü ancak ayrı reformlar kapsamında aynı anda bu kişilerin yardımlarının kesilmesinin “kendi kendine zarar verdiğini” söyledi.
Muhafazakar bir kaynak şunları söyledi: “İşçi Partisi bırakın bir planı, yeni bir fikir bile sunmadan kenardan atıp tutarken Mel, refah konusunda yetişkinlere yönelik bir konuşma başlattı. Buna karşın bizim refah reformlarımız ve vergi kesintilerimiz işgücünü 300,000 kişi arttıracaktır. Gölge bakanlar, ekonomik hareketsizliğin son İşçi Partisi hükümetinin her yılından daha düşük olduğunu hatırlarlarsa iyi ederler.”
Çalışma ve Emeklilik Bakanlığı sözcüsü ise şunları söyledi: “Engelli ve uzun süreli sağlık sorunları olanlar da dahil olmak üzere bir milyondan fazla kişinin çalışma engellerini aşmasına yardımcı olacak 2.5 milyar sterlinlik işe dönüş planımızla güçlü istihdam sicilimizi geliştiriyoruz. Dönüm noktası niteliğindeki sosyal yardım reformlarımız, iş göremezlik yardımlarının en üst kademesine alınacak kişi sayısını 370.000’in üzerinde azaltacaktır.”
The Times’a göre, bir zamanlar varlıklı orta sınıflar için iş göremezlik yardımlarını uzaktaki diğer insanları etkileyen bir sorun olarak düşünmek mümkün olabilirdi. Ve en fazla hak talebinin hala kuzey ve Midlands’ın yoksul bölgelerinde olduğu kesinlikle doğru. Ancak çarpıcı olan, taleplerdeki artışın olağan şüphelilerin çok ötesine yayılması ve en büyük artışlardan bazılarının Hexham, Hazel Grove, Staffordshire Moorlands, Haltemprice ve Aberconway gibi Tory’nin elinde bulunan farklı bölgelerde görülmesi. Tam da bu kadar düşük bir tabandan başladıkları için, en büyük artışlardan bazıları Tonbridge, Rugby ve Milton Keynes gibi bölgelerde görülüyor.
Evrensel kredi sağlık talepleri sadece kısmi bir resim sunsa da, diğer veri kaynaklarıyla bir araya getirildiğinde tutarlı bir resim çiziyor: Britanya’da daha fazla insan engelli olduğunu, daha fazla insan ruh sağlığı sorunu olduğunu söylüyor ve daha fazla insan iş arayan yardımlarından çok daha cömert olan iş göremezlik yardımlarını bir can simidi olarak görüyor. Sonuç olarak, vergi mükelleflerine olan maliyet beş yıl içinde 25 milyar sterlin artacak.
Çalışma ve Emeklilik Bakanı Mel Stride, İngiltere’nin “insan hayatının normal iniş çıkışlarını tıbbi koşullar olarak etiketlediğini” ve ruh sağlığı konusundaki açıklığın “çok ileri gittiğini” savundu. Diğerleri ise daha incelikli bir argüman ileri sürerek insanların işlerinden, ilişkilerinden ya da mali durumlarından kaynaklanabilecek sıkıntılar yaşadıklarını ancak devletin bu sıkıntılara ancak tıbbi bir etiket yapıştırılması halinde müdahale edebileceğini savunuyor.
Habere göre, Stride’ın planladığı reformların birçoğu, örneğin uzun süreli hastalara kişiselleştirilmiş destek sunulması, altta yatan bu nedenleri ele almak üzere tasarlandı. Ancak ilerleme yavaşladığından, kısa vadede ruh sağlığı sorunları olan daha fazla insanın yardımlarının kesilmesinin acısıyla iş aramasını gerektirecek daha cezalandırıcı değişikliklere güveniyor.
İşçi Partisi, NHS’i iyileştirerek ve insanlara iş bulmaları için daha iyi destek sunarak “ekonomik hareketsizliğin temel nedenlerini” ele almayı vaat ediyor. Partinin önemli miktarda ekstra nakit olmadan bunu tam olarak nasıl yapacağı daha az açık. Ancak her iki taraf da bu şekilde devam edilemeyeceği konusunda giderek daha fazla hemfikir oluyor: bir sonraki seçimi kim kazanırsa kazansın, uzun süreli hastalıklarla mücadele edilemezse hükümetin planları suya düşebilir. Konu siyasi açıdan giderek daha merkezi hale geliyor, ancak politika çözümlerinin aciliyeti henüz yakalanmadı.