İADD’den 30 Ağustos Zafer Bayramı kutlama mesajı

30 Ağustos 2013

İngiltere ADD Başkanı Jale Özer, 30 Ağustos Zafer Bayramı dolayı­sıyla bir kutlama mesajı yayınladı.
30 Ağustos 2013’te Türk milleti­nin özgürlük ve bağımsızlık anıtının 91’nci yılını idrak ettiklerini ifade eden Özer mesajında şunları kay­detti: “30 Ağustos kutsal Zafer Bay­ramımızın heyecanını yaşadığımız, yaşatmamız gerektiğini özümsedi­ğimiz şu günlerde, demokrasinin kaynağı, ulusal birliğin dayanağı, inanç özgürlüğünün güvencesi olan laikliği, kendi ilkel, yobaz çıkarları için, din düşmanlığı ile suçlayıp, cumhuriyet değerlerine ve kuru­cularına, başta Atatürk’ümüz ol­mak üzere, saldıranlar, çarpık yak­laşımlarıyla, aslında dindarlığı de­ğil, din ticaretinin simsarları olarak, sahnede yer alıyorlar”
Özer, “Ulusal varlığımızın, Türk olma onurumuzun kutsal simgesi Cumhuriyetimizi numaralandıran­lardan, takkecilerden, yandaş çıkar­cılardan, laiklik karşıtlarından koru­mak, kendini Türk bilen her yurt­taşın insanlık ve namus borcudur. İnsan ve yurttaş olmanın bilincini yitirmeyenler, onurlu cumhuriyet­çiler, Mustafa Kemal Atatürk’ün dü­şünce sistemini özümseyenler “gezi ruhu” heyecanı içinde, tüm olum­suz girişimlere direnecek, yılmaya­cak, yorulmayacaktır.
Bilmeliyiz ve hiç aklımızdan çı­karmamalıyız: Umudunu ve cesa­retini kaybeden uluslar, her şeyini kaybeder.İngiltere Atatürkçü Dü­şünce Derneği olarak, 30 Ağustos 2013’te Türk milletinin özgürlük ve bağımsızlık anıtının 9’nci yılını idrak ediyor, tüm yurtseverleri selamlı­yoruz” dedi.
İADD Başkanı Jale Özer’in mesajı şöyle: “23 Nisan, ulusal iradenin çiçeklerinin açtığı gün, 19 Mayıs, Atatürk’ün Türk gençliğine ‘bay­ram olarak armağanı, 30 Ağustos, Türk milletinin özgürlük ve bağım­sızlık düşüncesinin ölümsüz anıtı, 29 Ekim, Ulusal varlığımızın kutsal simgesi. Bu dört bayram, ulusumu­zun heyecanı, gururu, aydınlığa uza­nan ışıklı yolun hiçbir gücün, ilele­bet söndüremeyeceği meşaleleri. Ne yazık ki, malum zihniyetin ,bili­nen çarpık gerekçeleriyle, bu onur simgeleri, son zamanlarda içerik boşaltılmasına, gözlerden ırak tu­tulmasına çalışılıyor.
26 Ağustos 1922’de büyük taar­ruz başladı. Birliklerimiz iki günde işgalci Yunan ordusunun cephesini yardı. Önce Afyon’u, sonra Kütahya ve Uşak’ı, 6 Eylül’de Balıkesir’i, 9 Eylül’de İzmir’i, 10 Eylülde Bursa’yı kurtardı. Çanakkale’ye ve adı ‘taraf­sız’ olan İngilizlerin kontrolündeki bölgeye kadar yürüdü.
İki ay önce, İstanbul’u işgale ha­zırlanan Yunan ordusu, ‘geldikleri gibi ‘ mi gidiyordu?
İzmir’e çıktıkları gün, büyük şı­marıklıklarla, vilayet binasına Türk Bayrağını indirip, kendi bayrakla­rını sallandıran, yiğit gazeteci Ha­san Tahsin’i şehit eden, kısa etekli, ponpon çoraplı ‘efsun askerleri’ ar­kalarına bakmadan kaçıyor, denize dökülüyordu. Büyük kurtarıcı Mus­tafa Kemal Atatürk’ün üstün dehası ve önderliğinde, ulusal onur adına içilen ant yerine getirilmiş, ülke ya­bancı işgalinden kurtarılarak, özgür ve bağımsız Türkiye Cumhuriyeti­nin kuruluşuna giden yolda ilk te­mel taşları atılmıştı.
Kurtuluştan sonraki yıllarda ay­dınlanma devrimi başlamış, kuru­luş dönemi hızla sürüyordu. Cum­huriyet devriminin temel taşları birbirinin ardından bir sonraki, bir öncekinin tamamlayıcısı olarak devam ederken, Atatürk Ekim/1927 tarihinde toplanan CHP ikinci ku­rultayında okuduğu Nutuk’ta 30 Ağustos’a giden yoldaki düşünce­lerini ‘ ya bağımsızlık, ya ölüm’ de­ğerlendirmesiyle şöyle dile getirdi:
Aslolan Türk ulusunun saygın ve onurlu bir ulus olarak yaşamasıdır. Bu temel ancak tam bağımsızlıkla sağlanabilirdi.
Ne kadar zengin ve refah içinde olursa olsun, bağımlı bir ulus, uygar insanlık katında ( UŞAK) olmaktan öteye gidemezdi.
Benim gözümde yabancı bir dev­letin koruması ve efendiliğini kabul etmek; insanlıktan çıkmak, güçsüz ve uyuşuk yaşamaktı.
Bu derece alçalmadıkça, kimse başına bir yabancının geçmesini isteyemezdi.Ben inanıyorum ki, Türk’ün saygınlığı, ruh yüceliği ve yetenekleri çok yüksek, çok büyük­tür. Böyle bir ulus, esir yaşamak­tansa yok olmayı üstün sayar. Bu inançla ya bağımsızlık, ya ölüm “ dediğini ifade etmiştir.
Ulusal bayramların yerine, “RA­BİA” dört açık bir kıvrılmış başpar­makla, Türkiye Cumhuriyetini Müs­lüman Kardeşlerin Çatısı altına so­kan zihniyetin zamanın ruhu gibi sergilendiği ortamda, büyük kurta­rıcımız Mustafa Kemal Atatürk nut­kunu sonlandırırken söylediklerini bugün o kürsüde seslendirseydi: “Ulusal yaşamdaki gelişmeleri, iç­lerine sindiremeyenler, düşünce ve kavrama sınırları daraldıkça, bana direnmeye ve karşı çıkmaya başla­dılar” demek gereksinimini, acaba hayal dahi edebilir miydi?”