Yaşasın zaman yönetimli tatil

16 Ağustos 2013

Bırakalım çocuklar tatilde sevin­sinler, biz de onların ağabeyleri, ab­laları veya öğretmenleri olarak bu sevincin arkasındaki bazı acı ger­çekleri irdelemeye çalışalım.
Bugüne kadar hepimiz çocukla­rın tatillerinden çok tahsilleri üze­rine düşünmüşüzdür. Hepimiz bi­liriz ki; okul zamanı, uyulması zo­runlu belirli bir program dahilinde ve sıkı bir disiplin içerisinde ge­çer; tatilde ise birden çocuk kendi hâline bırakılıverir. Sanki çocuk bir kuş, okul bir kafes, tatil ise o kuşun gökyüzünde rastgele uçma imkânıdır. Nitekim tatilde çocuk kır­lara bırakılmış bir ceylan yavrusu hâline gelir; serbestçe dolaşacak, hoplayacak zıplayacaktır.
Yine tatilde çocuk, durdurak bil­meyen zihinsel ve bedensel faaliyet­lerinin önündeki bütün engellerin kalktığını görecek, gezerken eline geçen bir bitkiyi Fen Bilgisi kitap­larındaki klasik anlatıma dayanarak değil, kendi mukayese ve müşaha­desiyle anlamaya çalışacaktır.
Anlayamazsa soracak, cevap ala­mazsa merak edecek ve günün bi­rinde cevabı ya bir bilenin ağzından veya bir kitaptan bulabilmek için gözünü dört açacaktır. Elbette ço­cuğun kendi isteğiyle, kendi istediği zaman okuduğu kitap, okul zama­nında not almak, sınavlarda başarılı olmak ya da kendisine zorla yükle­nen bir ödevi yapmak için okuduğu kitaptan çok daha faydalı, çok daha cazip, çok daha zevkli olacaktır.
Bu açıdan bakıldığında tatilde çocuğu serbest bırakmak doğru olabilir, ancak bu başıboş bırakmak anlamına gelmemelidir.
Şimdiye kadar bizim yaptığımız okul zamalarında çocuğu bazen gereğinden fazla sıkı bir kontrol altında tutmak, tatil döneminde ise tamamıyla başıboş bir şekilde kendi hâline bırakmak olmuştur. Ne ilki doğrudur, ne de ikincisi. Çocuk birincisinde özgürlükten, diğerinde de düzenli, disiplinli bir hayat algı­sından mahrum olur.
Peki ne yapmalıyız?
İlk başta çocuğun bütün boş za­manlarını kapsayacak bir program hazırlanmalıdır. Tabii ki bu prog­ram, okuldaki gibi sıkı bir program olmamayacaktır.
Uyku, yemek, oyun ve okuma zamanlarının program içerisinde hangi zaman dilimlerine yerleşti­rileceği çocuğun tercihine bırakıl­malı, tatil boyunca uygulanması öngörülen bu programın çocuğun ilgi, yetenek ve biyolojik yapısıyla uyumlu olması gerektiği akıldan çı­karılmamalıdır.
Nitekim kimi çocuk tahtaya çivi çakmaktan, kimi çocuk kumdan te­peler, taştan evler yapmaktan, kimi çocuk bilmece çözmekten, kimi ço­cuk da hikâye okumaktan hoşlanır. Burada bizlere düşen görev, çocu­ğun zamanını verimli kullanma nok­tasında yardımcı olmak; çiviyi tah­taya iyi çakmasında, kuma iyi şekil vermesinde, taşları iyi dizmesinde, hikâyeyi iyi okumasında ona arka­daşça fikir vermektir.
Sonuçta çocuk, iyi değerlendiri­len bir tatil devresinde, belki okulda okuduğundan daha az okuyacaktır, ancak kesinlikle okulda öğrendiğin­den daha çok şey öğrenecek; ser­best olduğu ve şahsî fikirlerini ra­hatça sunma imkânı bulduğu için kendi hür iradesini en iyi şekilde geliştirecektir.
Hiçbir çocuk yoktur ki; önüne resimli bir hikâye konduğu zaman, güzel bir masal anlatıldığı zaman, radyonun-televizyonun nasıl ça­lıştığı anlatıldığı zaman bunlardan hoşlanmasın. Yeter ki boş zaman­larını değerlendirmesinde ona arka­daşça elini uzatmayı bilen büyükler çevresinde olsun