45’li̇k günümüze Gökçe Kılınçer i̇le geri̇ dönüyor !

26 Ekim 2018

Retro pop temsilcisi Gökçe Kılınçer, yeni albümünün habercisi olan Sev De­rim ve Neyleyim isimli iki parça ile din­leyicileriyle buluştu. Dijital sesler yerine gerçek enstrüman sesini tercih ettiğini belirten Kılınçer, “Bu müziğe retro pop denmesi belki de bugün radyolarda ça­lan müziklerin çoğunun bilgisayarlarda yapılmasından kaynaklanıyordur. Ger­çek bir gitar sesi duyduklarında onlara dinozor döneminden geliyormuş hissi­yatı vermesinin nedeni bu olmalı” diye konuştu.

Gökçe Kılınçer’in sesinden duy­duğunuz parçaları ilk kez dinlese­niz de ‘Daha önce kesin dinledim’ hissine kapılıyorsunuz. Farklı tarzı ile müziğe yeni bir tını kazandıran müzisyen, kendine has vokal anla­yışı ve şarkı sözleri ile retro rüzgarı estiriyor. O rüzgara kapılıp dans etmek ise elinizde. Son dönemdeki pop müzik skalasında tabiri ca­izse çıtayı yükselten Kılınçer, son çıkardığı Sev Derim ve Neyleyim’i bir 45’likte topladı. İkinci albümün de habercisi olan maxi single ça­lışmasında söz ve müzik kendisine ait. Yaşamını Londra’da sürdüren müzisyen kayıt ve mikslerini Hi­caz Stüdyosu’nda tamamladı. Sev Derim parçasına bir de video klip çeken Kılınçer’e klibinde roller skater ustası Selvyn Stewart eşlik etti. Kılınçer ile müzik serüvenini konuştuk.

Yeni albümün habercisi ola­rak ‘Sev Derim’ ve ‘Neyleyim’ isimli iki parça yayınladınız. Yeni albümün konseptiyle ilgili olarak bu iki parçadan yola çıka­rak ne söylemek istersiniz?

‘Sev Derim’ ve ‘Neyleyim’, 14 Eylül’de Hicazplaks yapımcılı­ğında, 45’lik plak formatında ve tüm dijital platformlarda dinleyi­cisi ile buluştu. Söz ve müzikleri bana, prodüktörlüğü ise Bobina’ya ait. Şarkıların kayıt ve miksleri, Londra-Dalston’da Hicaz Stüdyo­sunda gerçekleşti. İkinci stüdyo al­bümümü ise, 2018’in sonuna doğru sunmaya hazırlanıyorum. ‘Sev De­rim’ ve ‘Neyleyim’ bu albümde yer alacak şarkılardan ikisi. Geçen sene stüdyoda art arda yazdığım şarkı­lar. ‘Sev Derim’ nostaljik disko ele­mentlerinin olduğu, ‘Neyleyim’ ise Orta Doğu ve Batı melodilerinin har­manlaşmış bir karışımı olan klasik melodiler içeriyor.

Son müzik paylaşımımdan bu yana 2 sene geçti. Bu yüzden, al­bümden hemen önce, müziksever­lerle bir yerine iki şarkı paylaşmak istedim. 45’lik plak formatında, şarkıları, kaydedildiği ilk halleriyle sunmak istedim.

Yazdığım ve sevdiğim birçok şarkı var ve daha fazlası gelecek, kim bilir? Planlama ve müzik ge­nelde birbiriyle iyi gitmez. Bu iki şarkının ve albümün nasıl bağ­lanacağını henüz bilmiyorum. Bu benim için de bir sürpriz olacak. Sene sonuna doğru sepetimin içinde neler ol­duğunu göreceğim. Bü­tün müzisyenlerin ça­lışma sistemi farklı ama benim sistemimde, al­bümün yüzünü sürecin sonuna doğru yavaşça ortaya çıkaracağını dü­şünüyorum. Şu an için sadece şarkılara odakla­nıyorum.

Sev Derim’e bir de klip çektiniz. Roller Skater us­tası Selvyn Ste­wart ‘ın rol aldığı klibin çekimleri na­sıl geçti?

Çekim iki seansta yapıldı. Shoreditch’de bir gece ve Not­ting Hill’de bir gün. Gün çe­kimi zor ama eğlenceliydi. Selvyn, tekerlekleri uçu­ruyor, kameraman ise onu yakalamak için deli gibi koşmak zo­runda kalıyordu. Selvyn özel bir patenci, hiç kim­senin trafikte bu hızda paten kay­dığını görmedim. İhtiyacı olan tek şey kulaklarında müzik ve bye bye…

Albüm çalışma­larınızı Londra’da sürdürüyorsu­nuz. Bir müzis­yen olarak ora­daki koşul­ları Türkiye ile kıyasla­dığınızda na­sıl farklar var? Londra’da yaşam üretiminizi ne yönde etkiliyor?

Londra gibi çok kültürlü bir metro­polde yaşamanın in­sana kattığı en değerli şey, dinler ve kültürler arasındaki tüm farklılık­ların giderek küçülmesi. İn­sanlar yaşamaya ve yaşatmaya eği­limli. Birbirlerine daha az ön yargı ile yaklaşırlar ve bu büyük – karma toplumun sunabileceği iyi şeylerin tadını çıkarıyorlar.

Çevremiz, yaratıcılığımızı besler ve burası sizi sadece İngilizlerle de­ğil, tüm dünyayla irtibat halinde bı­rakır. Bu da ortaya çıkan sanatın biraz daha küresel bir düşünceye sahip olmasını mümkün kılıyor.

İçinde bulunduğumuz iletişim çağında, internet gerçeği, sınırların giderek ortadan kalkmasına her ne kadar yardımcı olsa da, bir müzisye­nin kendisinden farklı topraklarda yetişmiş bir başka müzisyenle iç içe yaşaması ve birlikte müzik yapabil­mesi büyük zenginlik.

Retro pop tarzını benimseme süreciniz nasıl gerçekleşti?

Uzun süren stüdyo çalışmaları­nın sonucunda, kendimi en çok bu sedalarda evimde ve rahat hisset­tim. 60’lar pop’u olarak tanımla­nan retro popu günümüz pop an­layışıyla kıyaslarsanız neler söy­lersiniz?

Hadi duruma başka bir perspek­tiften bakalım!

Bir melodi söyle, ardına bir bas gitar, bir davul seti ve iki gi­tar ekle! Bu retro mu?

Bu pop müziğin en temel tarifi aslında. Enstrüman çalmaktan zevk alıyorum. Bilgisayardan inanılmaz sesler alabileceğimi biliyorum ama gitarın olduğu haliyle olan kaydında herhangi bir yanlış göremiyorum. Dizüstü bilgisayarımdan mükem­mel keman sesleri alabilirdim me­sela ‘Sev Derim’de. Kemancı 30 kez aynı bölümü çaldı, hepsi birbirin­den biraz farklı, bu yüzden bilgisa­yar gibi ses çıkarmıyorlar ve oluşan ses özgün oluyor. Tekrar kaydeder­sek tekrar farklı olacaktır.

Bu sesler, büyüklerimin döne­minde yapılan kayıtlardan duydu­ğum sesler ve hepimiz müzik yap­maya bu şekilde başladık. Buna retro pop deniyor, belki de bugün radyolarda çalan müziğin çoğunun bilgisayarlarda yapılmasından kay­naklıdır. Gerçek bir gitar sesi duy­duklarında onlara dinozor döne­minden geliyormuş hissiyatı ver­mesinin nedeni bu herhalde…

Hakkınızda “Dinlediğim şarkı­nın 70’lerden kaldığına o kadar emindim ki, ‘Nasıl ünlü olup her yerde çalmamış bu şarkı, nasıl daha önce duymamışım’ diye şaşırdım” gibi bir yorum var. 2000’lerde yaşarken müziğinizde o dönemi yaşatmak size ne his­settiriyor?

Benim için müzik yapmak, içinde mutluca yaşayabildiğim soyut bir ortam oluşturmakla eşdeğer. Bu ortamda insanlar kendilerinden bir şey bulabiliyor ve mutlu olabi­liyorsa işte bu en mükemmeli! On­larla bu ortamda buluşmaktan onur duyuyorum.

Sadece müziğinizle değil ima­jınızla da geçmişi yaşatıyorsu­nuz. O yılların sizi çeken özel­liği nedir?

Birçok şeyi… Müziği ya da giy­siyi, birçok farklı tarzda sunabilir­siniz ama tüm bu tarzların ötesinde asıl olan özdür. Her şeyin gerçek, yalın ve samimi olanını seviyorum. Göz makyajım dışında!

Cover seçimlerinizde nelere dikkat ediyorsunuz?

Ruhumun dinlenmeye ihtiyacı olduğu dönemlerde bazen kendi şarkılarımı yazmaya ara veririm. Böyle zamanlarda, loop pedalıma melodisini ve sözlerini sevdiğim şarkılar kayıt ederim. Daha sonra bu şarkıların bazılarını seçip, stüd­yoda Bobina ile birlikte düzenleme­lerine bakarız. İçimize sinenleri ise yayınlarız.

Bilinen ve sevilen parçaları yorumlamak aslında biraz risk. Çünkü dinleyici o parçayı o mü­zisyenin yorumuyla dinlemeye alışmış oluyor ve ister istemez bir ön yargı oluşturuyor. Bu ko­nuda çekinceleriniz oluyor mu?

Bu süreci hemen şimdi kayıt ede­lim ve yayınlayalım şeklinde hızlı bir şekilde yaşamadığımız için, ge­nellikle çekincem olmuyor. Hem kendi şarkılarımda, hem de cover çalışmalarında, yapılan üretime bi­raz zaman vermeyi ve arada sırada onlara, olduğum yerden dönüp bak­mayı tercih ediyorum. Kimi zaman, kimi şarkıları yeniden düzenliyo­ruz, kimi zaman, bazı çalışmaları yayınlamıyoruz, kimi zaman ise artık bu şarkıya ekleyebileceğimiz başka bir şey yok diyoruz ve evrene bırakıyoruz. Hard diskim oldukça kalabalık bu anlamda.

İçinde bulunmak istediğiniz, hayalinizde duran bir proje var mı?

Kesinlikle! Bir gün bir orkestra ile bir şeyler kaydetmek istiyorum. Bunu yapmak için, son derece gurur duyduğum bir şarkı yazmam gerek. 100 yıl sonra bile her zaman güzel olacak bir şarkı…