‘Yılmaz’la yol arkadaşlığımızı önümüze koyduk, hep de yan yana ilerleyeceğiz’

23 Ocak 2018

Genç bir oyuncuyken Yılmaz Erdoğan’la evlendi. Yıllarca, başa­rılı yapımlarda rol almasını ülkenin en ünlü sanatçılarından biriyle evli olmasına bağlayanların yorumla­rıyla mücadele etti. Hep magazinin gündeminde oldu. Yaklaşık bir yıl önce oğlu Rodin’i alarak Londra’ya yerleşti. Bu arada Yılmaz Erdoğan da kendine Köyceğiz’de bir hayat kurdu.

* Bir yıldır Londra’da yaşıyor­sunuz. Orada nasıl bir hayat kur­dunuz kendinize?

– Taşındıktan sonra günlerim Rodin’e yeni hayata adaptasyo­nunda destek olmaya çalışmakla geçti. Onun için kendini ifade et­tiği dilden evdeki yaşantıya kadar her şey çok yeniydi. İstanbul’da bana yardımcı olacak kişiler vardı ama Londra’da tek başımayım. Zor ama çok keyifli, hayata dair bir sürü şey öğreniyorum. Sürekli evle ilgili koşturacak işler oluyor. Her gün Rodin’le okula yürüyerek gidip geli­yoruz. Kendime ayıracak daha fazla vaktim oluyor…

* Neden gittiniz?

– ‘Kördüğüm’ dizisinde oynarken karakterimin hikâyesi başta kurdu­ğumuz noktadan uzaklaşınca ya­bancılaştım ve yapımcılardan izin istedim. Rodin’le tatil yaptığımız sırada yapımcımız aradı, “Tamam, çözdük. İkinci sezonda rolün son­lanıyor” dedi. Telefonu kapattıktan sonra Yılmaz’ı (Erdoğan) aradım ve “Var mısın, yeni bir şey yapa­lım” dedim. Kabul etti. Ertesi gün Londra’ya gidip Rodin için okullarla görüşmeye başladım…

* Sebep bu kadar basit mi?

– Kendimden ve hep aynı güne uyanma fikrinden sıkılmıştım. Başka bir şehirde, oğlum yeni şeyler keşfederken ona eşlik etmek bana daha anlamlı geldi.

* Boşanacağınıza dair haberler çıktı. Nedir işin aslı?

– Arada güçlü bir bağ olduktan sonra ilişki biçiminin ve isminin ne olduğu önemli değil. Biz yol arka­daşlığını, dostluğu, saygıyı, sevgiyi önümüze koyduk. O yolda hep yan yana ilerleyeceğiz. Bir gün öyle bir karar alsak bile bunun değişeceğini sanmam.

* Peki aşk?

– Başka bir hal alıyor elbette; sevgi, dostluk, vefa, hayat arka­daşlığına bürünüyor. Özellikle de çocuk sahibi olduktan sonra bambaşka bir temposu ve ener­jisi oluveriyor. Rodin’in babasız kalabilme sınırı 28 gün

* Y ı l m a z E r d o ğ a n , Köyceğiz’de; siz Londra’da… Me­safenin nasıl bir etkisi var iliş­kinize?

– Bu konuda otorite değilim ama ben sürekli dip dibe olup birbirini ve ilişkiyi tüketmektense böyle­sini daha iyi buluyorum, mesafe­lerin ilişkileri bazen daha sağlıklı kıldığına inanıyorum.

* Oğlunuz Rodin ne diyor bu işe?

– Rodin’in babasız kalabilme sınırı 28 gün. Sonra babasını öz­lediği için bir agresyon başlıyor. Bu nedenle bunu aşmamaya çok dikkat ediyoruz. Her ay, ya biz İstanbul’a gidiyoruz ya da Yılmaz Londra’ya geliyor.

Londra’dan Türkiye nasıl gö­rünüyordu?

– Yurtdışındayken bile ülkene dışardan bakamıyorsun ki… Hep buradaymış gibi hissedip her şeyi öyle görüyor, öyle okuyor­sun. Çünkü nereye gidersen git, ülkeni de sevdiklerini de hep ya­nında, kalbinde taşıyorsun.

* Siyaset?

– Kaotik ve karmakarışık bir dö­nemden geçiyoruz. Üstelik sadece biz değil, bütün dünya zor bir sü­reçle sınanıyor.

Dileğim şu; en kötü günler ge­ride kalmış olsun.

Bundan sonrası için de; bütün kutuplaşmaların, kinin geride bı­rakıldığı ve sevginin, saygının, bir­lik duygusunun ön planda olduğu bir dünyanın hayalini kuruyorum. Belki biraz romantik ama başka türlü düşünemem… (Hürriyet)