Hayat çoğu zaman bize ait olmayan yüklerle doludur. Aileden, toplumdan, ilişkilerden ve çocukluktan kalan beklentiler… Biz farkında bile olmadan o yükleri sahipleniriz.
Ben böyle olmalıyım diye başlayan cümlelerin ardında ne kadar çok kaygı ve yetersizlik gizli hiç düşündün mü?
Kendini sürekli eleştiriyorsun.
Bu gerçekten gelişmek için mi yoksa bir türlü ulaşamadığın onayı aramak mı? Belki de bir zamanlar yeterince görülmediğin için şimdi kendini kendi sesinle yaralıyorsun.
Ya da sevilmek için kaç kere kendini değiştirdin? Daha az konuşarak, daha uyumlu görünerek… ve yine de sevilmediğini hissettiğin oldu mu hiç?
Seni gerçekten seven biri sen olmadığın halini mi seviyordu?
Sınır koyamadığında içten içe kırıldığın… Olur derken aslında istemediğin şeylere boyun eğdiğin… O kırgınlıkları bastırmak kolaydı belki ama sonra ne oldu?
“Hayır” dediğin biri seni kaybetti diye üzülüyorsa, “evet” dediğin hâlini mi seviyor?
Ve o bitmeyen çaba: Mükemmel olmaya çalışmak.
Belki de hata yaparsam sevilmem korkusunun kamuflajı mıdır bir yerde? Kusurlarını gizlerken kendini de saklamıyor musun?
Belki en yorucusu:
Kontrol edemediğin şeylere kafa yormak.
Başkalarının ne düşündüğü, ne hissettiği, ne yapacağı senin ne kadar elinde?
Sevgiyle kalın!
Melike Barış
Psikolog
Website: www.melikebaris.com
Instagram: www.instagram.com/psikolog_melikebaris/
- Tanıdık Olan Her Zaman Güvenli mi?
- “Aman Bozulmasın” Derken Bozulan Sen misin?
- Küçük Davranışlar Büyük Anlamlar
- Zorbalık
- Çocuğun Sığınacağı Liman
- Çocuğumun Dikkati Çabuk Dağılıyor
- Terapi Sürecinde Neden Bazen Kötü Hissedilir?
- Sessiz, Sakin, Olgun Çocuk
- Ayıp Olmasın Diye Yaşamak
- Çocuklar Küçük Yetişkinler Değildir