Psikolog Melike Barış

Hayat, sürekli bir değişim ve dönüşüm süreci. Bu değişimlerin bazen zorlu ve yıpratıcı olabileceğini, özellikle de terapi gibi derinlemesine bir süreçte daha iyi anlarız.

İnsan, uyumlu ve sorunsuz görünen birini gördüğünde genellikle "Ne kadar huzurlu" diye düşünür. Ama gerçekten öyle midir? Sessizlik, huzurun mu, yoksa öğrenilmiş çaresizliğin mi işareti?

“Aman, ayıp olmasın!” Hep birilerine kırılmasın, üzülmesin, yanlış anlamasın diye misafir tabağındaki son lokmayı bırakırız, gitmek istemediğimiz yerlere gideriz, içimizden gelmeyen işleri yaparız.

Büyük bir toplantı düşünün. Herkes ciddi, sessiz, dikkatle konuşulanları dinliyor. Tam o anda biri masaya çıkıyor, eline geçen kalemleri fırlatıyor, yüzüne fosforlu kalemle bıyık çiziyor.

Duygular, insanların içsel dünyasında yaşadıkları, genellikle çevrelerinden aldıkları uyarıcılara verdikleri öznel tepkilerdir.

Duygular, insanların içsel dünyasında yaşadıkları, genellikle çevrelerinden aldıkları uyarıcılara verdikleri öznel tepkilerdir.

Hayatın temposu bazen o kadar hızlı akar ki, bazen bir an için durup geriye bakmak bile güçleşir. Günler, haftalar, hatta yıllar göz açıp kapayıncaya kadar geçer ve çoğu zaman bu akışın içinde kayboluruz.

Hayatta, sık sık "kendimizi düşünmek" ile "bencillik" arasında gidip geliriz. Özellikle toplumların "önce başkaları" anlayışını yücelttiği kültürlerde, kendi sınırlarını çizmek ve ihtiyaçlarını önceliklendirmek suçluluk duygusuyla karışır.