Yeni hayat kontrol toplumu (1)

Bu yazı 2 Temmuz 2020 tarihinde yayınlanmıştır

Şimdiden hapishaneler, okullar, hastaneler sorgulanır oldu. Tedavi hizmetlerini eve taşısak daha iyi olmaz mı? Hatta evden çalışmak daha iyi olmaz mı? Kontrol toplumlarında kapatma merkezleri olmayacak artık. Öğrencilerin ya da çalışanların bir kapatma merkezinde bir arada olmasına gerek olmayacak.

Örneğin; insanları bir otobana kapatamazsınız. Ancak, tıpkı otomobillerin otobandaki hareketi gibi insanlar hiç te kapatılmadan sonsuza dek bu yollarda hareket edebilirler. Üstelikte tamamen kontrol altında olurlar. İşte geleceğimiz bu. Değiştirmeden aktarmaya çalıştığım bu öngörüler filozof Gilles Deleuze’ dendir. Yıllar evvel değerlendirdiği bu değişim sürecini günümüz karantina günlerinde hızla deneyimlemeye başladık. Her ne kadar bazı esnemeler getirilmiş olsa da diğer taraftan insanları kendi kapalı sınırları içinde tutacak bütün sistem düzenlemeleri de sözüm ona insan yararına gösterilerek gönüllü olarak kabullenmeye başladığımız yeni bir hayat biçimi oluşturmaya başladı bile. Peki karantina dönemi burada nasıl bir etken oluşturuyor?

Biliyorsunuz ki insanları yönetmenin en hızlı ve etkili yöntemi korku mekanizmalarını çalıştırmaktır. Çünkü korktuğumuz şey, durum ya da yerden kaçıp güvenli alana sığınmak hayatta kalma refleksimizdir. İnsanlar güvenli olarak hayatta kalmaya çalışırken bir taraftan da sistem yeni hayat yöntemlerini hızla devreye sokmaya başladı bile. Bunlardan ilki evde eğitim ve evden çalışmanın teşviki ve malzemelerinin devreye girmesi oldu.

Başka koşullarda kabul etmeyeceğimiz bu yeni sınırlara ve yeni hayat şartlarımıza güvenlik ihtiyacımız dolayısıyla hızla adapte olmaya gayret ettik. Kimi zaman sorguladık. Belki de isyan ettik. Ancak her seferinde güvenlik ihtiyacımız hep öne çıktı. Tıpkı Maslov un bir piramit şekli üzerinde gösterdiği ihtiyaç hiyerarşisinde en geniş zemini kaplayan güvenlik ve beslenme ihtiyacı bütün diğer ihtiyaçların üzerine geçerek yeni hayat biçiminin şeklini belirleyiverdi. (Devam Edecek)