Ebeveynlerin hayatını kolaylaştırmak, çocukların sorumluluğu değildir; fakat ebeveynler, çocuklarının hayatını kolaylaştırmakla yükümlüdür. Her bireyin yaşamı bir yolculuk olarak düşünülürse, ebeveynlik de bu yolculukta bir rehberlik rolünü üstlenmeyi gerektirir. Ancak, rehberliğin sınırları nereye kadar uzanmalıdır?
“Yolda yürümek” ile “yolu yürütmek” arasındaki ince çizgi, ebeveynler ve çocuklar arasındaki ilişkinin karmaşıklığını açığa çıkarır.
Çocuklar, hayatın zorluklarıyla yüzleşirken ebeveynlerinin desteğine ihtiyaç duyarlar. Ancak bu destek, koruyucu bir şemsiye gibi değil, bir denge tahtası gibi olmalıdır. Ebeveynler, çocuklarını dış dünyanın sert rüzgârlarından korumakla yükümlü iken, onların kendi yollarını bulmalarına olanak sağlayacak özgürlüğü de tanımalıdır.
Ebeveynlik, bir noktaya varma çabası değil, sürekli bir keşif alanıdır. Ebeveynler, bu yolculukta çocuklarına nasıl bir harita sunacaklar? Her keşif bir risk taşır; her yolculuk bilinmezliklerle doludur.
Peki çocukların büyümesine izin verirken, ebeveynler kendi hayallerinden ne kadar ödün verebilir?
Sevgiyle kalın!
Melike Barış
Psikolog ve Gottman Çift Terapisti
Website: www.melikebaris.com
Instagram: www.instagram.com/psikolog_melikebaris/
- Çocukların İç Sesi, Bizim Sesimizden Doğar
- Tanıdık Olan Her Zaman Güvenli mi?
- Kendin Olmanın Unutulan Hâli
- “Aman Bozulmasın” Derken Bozulan Sen misin?
- Küçük Davranışlar Büyük Anlamlar
- Zorbalık
- Çocuğun Sığınacağı Liman
- Çocuğumun Dikkati Çabuk Dağılıyor
- Terapi Sürecinde Neden Bazen Kötü Hissedilir?
- Sessiz, Sakin, Olgun Çocuk