Çocuk, başı sıkıştığında, canı yandığında, hata yaptığında içinden şu cümleyi söyleyebiliyorsa, orada gerçek bir sevgi ve güven ortamı vardır: “Ben ne yaşarsam yaşayım, annem babam benim yanımda.”
Sevgi ve güven sadece sözle sadece “Ben seni seviyorum” demekle olmaz. Çocuk onu hissedecek. Hissedemediği sevgi, var olmuş sayılmaz. Çocuk hata yapacak. Düşecek. Yanlış kararlar alacak. Zorlanacak. İşte tam da o anlarda, anne babanın yaklaşımı, çocuğun kendine ve dünyaya bakışını belirleyecek. Çocuk bilecek ki, “Ben hata da yapsam, zor da durumda kalsam, annem babam beni yargılamadan, küçük görmeden dinleyecek. Yanımda olacak.”
Çocuk, bir limana ihtiyaç duyar. Fırtına çıktığında sığınacağı bir liman. Bu limanı ebeveyn oluşturur. O limanın adı sevgidir, anlayıştır, sabırdır. Çocuk o limanda nefes alır, güçlenir, hata yapmanın, üzülmenin, zorlanmanın insan olmanın doğal bir parçası olduğunu öğrenir.
Çocuğunuza bunu hissettirin. Sevginizi gösterin. Yanında olduğunuzu belli edin. Çünkü bir gün sizin sözlerinizi değil, ona hissettirdiğiniz sevgiyi ve güveni hatırlayacak.
Sevgiyle kalın!
Melike Barış
Psikolog
Website: www.melikebaris.com
Instagram: www.instagram.com/psikolog_melikebaris/
- Tanıdık Olan Her Zaman Güvenli mi?
- Kendin Olmanın Unutulan Hâli
- “Aman Bozulmasın” Derken Bozulan Sen misin?
- Küçük Davranışlar Büyük Anlamlar
- Zorbalık
- Çocuğumun Dikkati Çabuk Dağılıyor
- Terapi Sürecinde Neden Bazen Kötü Hissedilir?
- Sessiz, Sakin, Olgun Çocuk
- Ayıp Olmasın Diye Yaşamak
- Çocuklar Küçük Yetişkinler Değildir