Kendini Korumak: Bencilce mi, Gereklilik mi?

Bu yazı 25 Kasım 2024 tarihinde yayınlanmıştır

Hayatta, sık sık “kendimizi düşünmek” ile “bencillik” arasında gidip geliriz. Özellikle toplumların “önce başkaları” anlayışını yücelttiği kültürlerde, kendi sınırlarını çizmek ve ihtiyaçlarını önceliklendirmek suçluluk duygusuyla karışır. Ancak, kendini korumak ne bir lüks ne de bir bencillik; aksine, yaşamın devamı için bir zorunluluktur. Kendini korumak, bireyin varoluşunu sürdürebilmesi için elzem değil midir?

Kendini korumak, çevremize çizdiğimiz sınırlarla başlar. “Hayır” demeyi öğrenmek, hem fiziksel hem de duygusal olarak sağlıklı kalmanın temelidir. Ancak bunu yapmak, başkalarının beklentilerini karşılamayı bir kenara bırakmayı gerektirebilir.

Kendini korumak, sadece sınır koymakla sınırlı değildir. Duygusal yükleri hafifletmek, dinlenmek, hatta bazen yalnız kalmayı tercih etmek de buna dahildir. Düşünün, bir başkasına yardım edebilmek için önce kendi gücümüzü toparlamamız gerekmez mi? Kendi ihtiyaçlarını görmezden gelen birinin başkalarına gerçek anlamda fayda sağlaması mümkün değildir. Bir ağaç nasıl güneş ışığı ve suya ihtiyaç duyuyorsa, insan da mental ve fiziksel beslenmeye muhtaç değil mi? Peki, kendi ihtiyaçlarını gözetmek, başkalarına destek olmanın önünde bir engel mi yaratır, yoksa daha verimli bir şekilde sevdiklerimize yardım etmemizi mi sağlar?

Kendini önceliklendirmek, belki de bir bahçeyi sulamak gibidir. Toprağı beslemezsek, çiçekler nasıl açar?

Bir bahçeyi sularken, sadece çiçekleri değil, tüm canlıları gözetiriz. Aynı şekilde, kendimize iyi bakarak çevremizdeki insanlara da daha fazla katkı sağlar, onların ihtiyaçlarına daha iyi yanıt verebiliriz.

Dolayısıyla, kendimizi önceliklendirmek, bencillikten çok, varoluşumuzun sürdürülebilirliği için hayati bir savunma mekanizması değil midir?

Website: www.melikebaris.com

Instagram: www.instagram.com/psikolog_melikebaris/

Sevgiyle kalın!

Melike Barış