İnsan davranışını anlamak, sosyal bilimlerin temel hedeflerinden biridir. Bu hedefe ulaşmak için araştırmacılar, bireylerin ve grupların davranışlarının neden ve nasıl ortaya çıktığını keşfetmeye çalışırlar. Gözlem, bu bağlamda kritik bir araç olarak öne çıkar. Gözlem yöntemi, davranışları doğal ortamlarında inceleyerek, davranışların oluşum süreçlerini ve arkasındaki motivasyonları anlamamıza yardımcı olur (Angrosino, 2007). Ancak, gözlem yöntemi tek başına yeterli değildir ve sıklıkla diğer yöntemlerle desteklenir.
Gözlem yöntemi, araştırmacının subjektif yorumlarına dayanır ve bu durum, gözlemlerin öznellik ve yanlılık riskini artırır (Denzin, 1978). Bu subjektiflik, gözlemcinin kendi bakış açısının ve ön yargılarının, gözlem sonuçlarını etkilemesine neden olabilir. Ayrıca, gözlemler genellikle belirli bir bağlam veya grup içinde yapılır ve bu bağlamın dışına çıkıldığında sonuçların genelleştirilmesi zor olabilir (Patton, 2002). Uzun süreli gözlemler ise daha fazla zaman ve kaynak gerektirdiği için maliyetli olabilir ve araştırmacının yoğun çabasını gerektirir.
Bu sınırlamaları aşmak ve daha kapsamlı verilere ulaşmak için gözlem yöntemi, anketler, deneyler ve istatistiksel analizler gibi diğer araştırma yöntemleriyle birleştirilir. Anketler, geniş katılımcı kitlelerinden sistematik veri toplanmasını sağlar ve davranışların yaygınlığı hakkında niceliksel bilgiler sunar. Örneğin, bir çalışmada öğrencilerin sınav kaygısı düzeyleri anket yoluyla belirlenmiş ve bu kaygının akademik başarı üzerindeki etkisi incelenmiştir. Deneyler, kontrollü koşullar altında değişkenlerin etkilerini inceleyerek nedensel ilişkileri ortaya koyar. Deneysel bulgular, özellikle manipüle edilen değişkenlerin davranış üzerindeki doğrudan etkilerini gösterdiği için değerlidir. İstatistiksel analizler ise toplanan verilerin matematiksel olarak işlenmesini ve yorumlanmasını sağlar (Field, 2013).
Bu metodolojik çeşitlilik, sosyal bilimlerde insan davranışını incelemenin bilimsel sağlamlığını artırır. Örneğin, bir araştırmada hem gözlem hem de deneysel yöntemler kullanılarak, çocukların sosyal becerilerinin geliştirilmesi üzerine çalışılmış ve bu yöntemlerin kombinasyonu, araştırma bulgularının güvenirliğini artırmıştır. Bu sayede, insan davranışı hakkında daha derinlemesine ve güvenilir bilgilere ulaşılabilir, teorik modellerin doğruluğu test edilebilir ve uygulamalı çözümler geliştirilebilir.
Website: www.melikebaris.com
Instagram: www.instagram.com/psikolog_melikebaris/
Sevgiyle kalın!
Melike Barış
Psikolog ve Gottman Çift Terapisti
Referanslar
- Angrosino, M. (2007). Doing Ethnographic and Observational Research. Sage.
- Denzin, N. K. (1978). The Research Act: A Theoretical Introduction to Sociological Methods. McGraw-Hill.
- Field, A. (2013). Discovering Statistics Using IBM SPSS Statistics. Sage.
- Patton, M. Q. (2002). Qualitative Research and Evaluation Methods. Sage.
- Kendini Korumak: Bencilce mi, Gereklilik mi?
- Çocukta Güvenin Temelleri
- Ebeveynlikte Sınırlar ve Özgürlük Dengesi
- Algılar ve Gerçeklik
- Floortime Terapisi ve Otizm: Çocuklar İçin Oyunla Desteklenen Gelişim
- Çocuğunuzun Okula Hazırlık Sürecinde Kazanması Gereken Temel Beceriler
- Çocuk Gelişiminde İletişimin Rolü: Etkili Soru Sorma Teknikleri
- Travma Sonrası İyileşme
- Kuşaklararası Travmanın Karmaşıklığı ve Etkileri
- Inside Out 2: Ergenlikte Duygusal Değişimlere Yakından Bakış