İç Motivasyon…

Bu yazı 5 Ağustos 2019 tarihinde yayınlanmıştır

“Sıkıntılı zamanlarında sa­kın ümidini kesme; çalış, gay­ret göster. Göreceksin ki, bir gün güneşli, neşeli günler seni kucaklayacaktır. Güçlük kolay­lıkla beraberdir.”

“Mevlana Celaleddin Rumi”

Hepinize merhaba,

Hayatımın son seneleri İstan­bul – Londra arası uçaklarda geçi­yor. Bembeyaz bulutları izlerken şöyle ilham veren, motive eden bir film bulayım istedim. Yaptı­ğım araştırmalar sonunda orijinal adı “The Hundred Food Journey” olan filmi seyretmeye karar ver­dim. Türkçeye “Aşk Tarifi” olarak çevrilmiş.

Hindistan’da başlayan ve Fransa’nın bir köyünde geçen, farklı ırklara değinen, insanın içini ısıtan bir yapım. Film beni öyle bir motive etti ki hemen sizlere bir yazı yazmaya karar verdim. Ha­yatında motivasyon arayanlara yazımı sonuna kadar okumalarını tavsiye ederim.

Etrafıma bakıyorum birçok in­san mutluluğu uzaklarda arıyor. Benim de lise yıllarımdan itiba¬ren içimde nedense yurtdışında ya­şama isteği vardı ve şükürler ol­sun Allah bana bunu iyi bir şekilde, hem de iki kere nasip etti. Ama ger­çek şu ki şehrimden, evimden bin­lerce mil uzaklarda olduğum için ya da kendi çapında önemli bazı insanlar tanıdığım için mutluluk seviyem değişmedi.

Bazıları da Hindistan, Nepal gibi mistik topraklara yolculuklar yapıp içlerindeki boşluğu doldu­racak o şeyi arıyorlar. Ben böyle mistik ve ruhsal bir ülke seyahati hiç yapmadım. Ama yapanlardan duyduklarım kadarıyla gidilen çev­redeki enerjinin, kültürün ve mis­tik havanın, bazen de ruhsal ve bedensel arınma gibi desteklerin etkisi ile bir canlanma gerçekleşi­yor. Her şeye daha sevgi dolu bak­malar, motivasyon yükselmesi, bil­gece tavırlar gözlemleniyor. Fa­kat bu çoğunlukla geçici oluyor. Bir film seyredip, bir motivasyon seminerine katılıp ya da bir kitap okuyup da birden motive olabilir­siniz. Benim için de aynı şey ge­çerli.

Motive eden bir kitap okuyorum, tabiri caiz ise o an gaza geliyo­rum ve ertelediğim her şeyi yapmaya karar veriyorum. Hayallerimi hatırlıyorum, hatta hedeflerime doğru aktif olarak eylem­lerde bulunmaya başlıyorum. Fakat bu itici güç yani o motive edici şeyin etkisi kısa zamanda azalıyor. Genellikle dış faktörler bu motivasyonumu sinsice yok etmeye başlıyor.

Örneğin arkadaşlar, gereksiz televizyon izlemek, boş işlerle uğraşmak, zamanı boşa geçiren aktiviteler. Evet bazen özellikle biz kadınların dişi enerjisi için hiçbir eylemde bulunmaması çok önemli. Fakat bunu bazen yan­lış anladığımız da olabiliyor. Dişi enerjinin yükselmesi için geçirilen boş vakit aslında doğa ile iç içe olmak, meditasyon, özümüze yol­culuk, varoluşu hissetmek, anda kalmak, insanlığın hayrına üret­mek ve pozitif enerji veren diğer kadın arkadaşlar ile sevgi dolu mu­habbetlerdir.

Bu arada anlattıklarımın gayet bilimsel bir açıklaması da var. Newton’un, “Hareket Yasaların­dan olan Eylemsizlik Prensibine” göre duran bir cisme bir kuvvet etki etmediği sürece bu cisim son­suza kadar o şekilde durmaya de­vam eder.

Hadi bunu hayatımıza uygula­yalım. Bir insan bir karar almadan, harekete geçebileceği bir kuvvet uygulamadan aynı hayatı yaşa­maya devam eder. Dolayısıyla ha­yatını değiştirmeye dair bir adım atmazsan, bir karar almazsan ha­yatın aynı kalır. Yasanın ikinci kuralına göre duran bir cisme F kuvveti uygulayıp hareketi keser­sen o cisim harekete geçer, fakat sürtünme kuvveti ile belli bir süre sonra durur. Yine hayatımıza uy­gularsak mesela bizim bir film izle­yip, bir kitap okuyup motive olup, bir nevi gaza gelip harekete geçme­mizi gösterir. Fakat belli bir süre sonra bu kuvvet biter. Bizim sür­tünme kuvvetimiz ise telefonda, sosyal medyada boşa geçirilen vakitler, boş arkadaşlar vs.‘dir. Bu sürtünme kuvvetleri bizi hayalleri­mizden uzaklaştırmak için oradan buradan çekiştirirler.

Üçüncü prensip ise bir cisme bir kuvvet geldiğinde ve o cisim harekete geçtiğinde bu kuvveti sıfırlayacak başka bir kuvvet gel­mediği sürece bu cisim sonsuzca kadar hareket eder. Mesela bir in­san çıkar karşına ve aşık olursun. O kişi seni ayağa kaldırır. Ya da haya­tında aniden bir farkındalık olabi­lir. Fakat bu kuvvetin azalan veya kesintiye uğrayan bir kuvvet olma­ması gerekiyor ki, cisim hareketini sürdürsün. Ama hayatımızda dış­tan gelen kuvvetlerin çoğu geçici­dir veya kuvveti azalabilir.

Sonsuza kadar bizi motive ede­cek, gücü azalmayacak, kendisin­den daha büyük bir kuvvet olma­ması gerekiyor ki hiç durmayalım. İşte seneler önce ben bu sonsuz kuvveti aramaya başladım ve ha­len bu yolda ilerlemeye çalışıyo­rum. Dönem dönem sürtünme kuvveti ile çok yavaşlıyorum ama şükürler olsun yavaş da olsa ey­lem halindeyim. Hepimiz insanız, şaşarız ve mutlaka tembellik ede­riz ama uçuşa geçince artık dur­mayız. Bizi uçuşa geçirecek içten gelen bir sebep bulmalıyız.

Kendi hayatımda yaşayarak an­ladığım:

“Kendini sevmediğin zaman yaşamını ve etrafındakileri de sevmiyorsun. Sürekli değişik­lik arıyorsun. Kendini sevmeye başladığın ve Yaradan’ın bir parçası olduğunu idrak ettiğin zaman hayatın aynı olmasına rağmen her şey sana yeni ve gü­zel gelmeye başlıyor. Ailenin ba­zen kendine yakın olan değil, yü­reğine yakin olanlar olduğunu anlıyorsun”

e-mail: info@ndlondon.com