Yürek Isıtan Görüntüler Lazım…

Bu yazı 26 Ağustos 2019 tarihinde yayınlanmıştır

Geçen salı günü yayınlanan yazı­mın ikinci bölümü motive eden film önerilerime devam. Fakat geçen hafta Türkiye’de genç bir kadının eski eşi tarafından on yaşındaki kızı­nın önünde vahşice öldürülmesi he­pimizin yüreğini dağladı. Allah’tan Rahmet diliyorum. Bu yüzden ya­zıma bazı eklemeler yaptım.

Her zaman hayat görüşüm çö­züm üretmek, olayı daha da nega­tif güçlendirmekten uzak durmak­tır. Bu noktada durup sizlere “My Name Is Khan” filminden minicik bir hatırlatma yapmak isterim. İz­lemeyenler bence insanlık ve sevgi dersi almak için mutlaka izlemeli. Khan Asperger sendromuna sahip, Amerika’ya göç etmiş, Hintli, Müs­lüman sevgi dolu bir erkek. Daha bir çocukken annesi ona hayatının en önemli öğüdünü verir. Dünyada aslında iyi insanlar ve kötü insan­lar olmak üzere sadece iki tür insan olduğunu söyler. Din, dil, ırk, cin­siyet konularına takılmadan önce bunu her zaman hatırlamasını ister. Amerika Birleşik Devletlerin’ de ya­şanan 11 Eylül olaylarından sonra, her normal Müslüman vatandaşa terörist gözüyle bakıldığı dönemde namaz kılan, Allah’a inanan, Kur’an okuyan Khan çok üzücü olaylar ya­şar. Khan iyi bir insan olduğunu Birleşik Devletler Başkanı’na bizzat iletmeye karar verir. Birçok zorluk­tan sonra bu hedefine ulaşır. Birle­şik Devletler Başkanı ile tüm hal­kın önünde tanışır ve ona, “Ben bir Müslümanım ama terörist değilim. İyi bir insanım der.”

Konuyu bağlarsak, din, dil, ırk, cinsiyet ayrımı olmaksızın insanın vicdansızı, merhametsizi kötüdür. Her dinde ve millette kadının de­ğerini bilen ve koruyan iyi erkekler tabi ki var. Fakat maalesef uzun za­mandır tüm dünyada, özellikle bazı toplumlarda enerji dengeleri bozul­duğu için yıkıcı, agresif eril enerji daha baskın.

“Bu noktada eril deyince erkek, dişil deyince kadın bedeni gözü­nüzde canlanıyor olabilir. Oysa eril enerji sadece erkeği ve dişil enerji de sadece kadını anlatmıyor. Kadınlık temelde bedensel bir nitelik, dişilik ise yaşamsal bir enerjidir.”

Basit bir örnek vermem gere­kirse, “Yerdeki Yıldızlar” filminin yazarı Amole Gupte , yönetmeni ise Aamir Khan, yani ikisi de er­kek. İnsanlığa şefkati ve anlayışı göstermeye çalışan, yürek ısıtan bu filmde yapıcı dişil enerjiyi çokça hissediyoruz. Filmin ortaya çıkması için ise yapıcı eril ve dişil enerjiler dengede birlikte çalışmış gibi duru­yor. Kadın ve erkek hiç fark etmez tüm insanlarda eril ve dişil enerji­ler mevcuttur. Dişil enerjisi baskın erkekler olabileceği gibi eril ener­jisi baskın kadınlarda vardır. Maa­lesef dişil özelliklerin kadınların ço­ğunda bile bastırıldığı bir döneme girdik. Önemli olan bu enerjilerin dengeli şekilde bulunmasıdır. Bu­nun olması için ümidimizi yitirme­yelim.

Burada enerji konularını nokta­layıp yürek ısıtan “Taare Zameen Par” filmine dönelim.

“Gerçek hayat; acımasız, rekabete dayalı bir dünya. Herkes çocuğu dereceye girsin, birinci olsun istiyor. Doktor, mühendis, yönetici olsun. Allah aşkına bir düşünün. Her çocuğun kendine özgü yetenekleri, kapasitesi ve hayalleri vardır. Beş parmağın beşi bir mi?”

Okuduğunuz paragraf “Yerdeki Yıldızlar” filminden aldım. Hint filmlerine uzun süre önyargılı ol­dum. İnsanlığa iham veren ve mo­tive eden filmleri sevdiğim için ge­nelde dans ve şarkılardan ibaret olduğunu düşündüğüm Hint film­lerinden uzak kalmıştım. Ta ki bu durum Londra’da Hintli bir arkada­şımın ünlü yönetmen ve oyuncu Aa­mir Khan’dan bahsetmesine kadar sürdü. Aamir Khan’ın birçok ilham veren, yürek ısıtan filmi vardı ama orijinal ismi “Taare Zameen Par”, İngilizcesi “Like Stars on Earth” ve Türkçe “Yerdeki Yıldızlar” beni çok ama çok derinden etkiledi.

Aamir Khan Filmin yapımcılı­ğını, yönetmenliğini ve oyunculu­ğunu üstlenmiş. Bir öğrencisinin Disleksi (Özel Öğrenme Güçlüğü) olduğunu fark eden onu okul haya­tına ve dış dünyaya hazırlamak için çabalayan, aynı sorunları çocukken kendisi de yaşamış idealist bir öğ­retmenin yaptıklarını anlatıyor.

Tavsiyem özel çocuklarla çalı­şan eğitimcilerin, anne- babaların, çocukluk döneminin bir insanın tüm hayatını nasıl şekillendirdi­ğini görmek isteyenlerin, kendi içi­nizdeki o küskün çocuğun izlemesi gereken bir film. Film bittiğinde yü­zünüzdeki mutluluğu şimdiden gö­rebiliyorum. Aynen filmin sonunda benim yüzümde oluşan o kocaman mutlu gülümseme gibi.

İnanç sistemlerini sorgulayan ve düşündüren yine Hint yapımı etkile­yici bir film ise, orijinal adı “OMG, Oh My God”. Türkçe ’ye çevirir­sek “Aman Tanrım”. Film çok tan­rılı Hint toplumuna yönelik yapıl­mış gibi duruyor ama her dinde olduğu gibi aslında dinin insanlar tarafından nasıl sömürüldüğüne nokta atışı yapmış.

Film boyunca cahillik, yobazlık, insanların aklını kullanmadan ta­pınma isteği çok net bir şekilde gös­terilmiş. Dindar cahilleri kandıran, toplumu yönlendiren sözüm ona din adamlarının çirkinlikleri, zen­ginlik içinde yaşamaları ve sahte­likleri esprili bir şekilde ortaya konmuş.

Filmin sonlarına doğru diğer ana karakter “Krishna” (Tanrı), Yara­dan kavramının ve inancının ger­çeğini, Tanrının tepede, bulutların üstünde değil özümüzde, her zer­rede olduğunu, görevinin sadece doğruyu ve yanlışı göstermek ve sonrasında bunlar arasındaki se­çimi aklını ve kalbini kullanarak insanın yapması gerektiğini öyle güzel gösteriyor ki yüreğinizde his­sedeceğiniz sevgiyi, coşkuyu şimdi­den tahmin edebiliyorum.

Şefkat ve sevgi ile kalın…

e-mail: info@ndlondon.com