Hayatımızdaki duygusal zehirler… (1)

Bu yazı 13 Ocak 2015 tarihinde yayınlanmıştır

Bu hafta bir arkadaşım görüştüğümüz ilk dakika televizyonda tekrar tekrar izlediği Paris’te yaşanan üzücü ve insanlık dışı bombalama olayını anlatmaya başladı. Hemen akabinde yine yakın zamanda olan bir başka korkunç felaketten bahsetti.
Arkadaşıma bunlardan yeteri kadar haberim olduğunu ve şu anda bunları yeniden duymak istemediğimi kibarca rica ettiğimde “Hayatın gerçeklerinden kaçıyor musun ? diyerek benim bir nevi Polyanna misali hayal dünyasında yaşadığımı ima etti.
Aslında tabi ki bu olanların ben de herkes gibi farkındayım. Bu gibi zor durumlarda elinizden gelen maddi veya manevi bir yardım varsa yapın. Fakat tavsiyem olayın duygusuna yoğun olarak kendinizi kaptırmamanız. Çünkü çekim yasası düşünceler ve daha da önemlisi duygular ile işliyor. Yani ne kadar çok duyguya girip insanlık dışı olaylar karşısında sinirlenip kin, nefret ve düşmanlık beslersek o kadar çok dünyada kin, nefret ve merhametsizliği büyütüyoruz. Yani neye odaklanırsak onu besliyoruz. En azından kendi hayatımızda iyi , güzel ve doğru enerjiye odaklanırsak sevgiyi besleriz. Çünkü bireylerin enerjisi bütünü oluşturuyor.
Beni takip edenler televizyon konusundaki fikirlerimi biliyorlar. Hatta dönem dönem negatif programları veya aşırı zenginlik, güzellik dolu yapay dizileri seyretmek sanki zararlı dediğimde “Bunlar hayatın gerçekleri. Ne yanlış var ki? söylemlerine karşılık düşuncelerimi daha önceki “ Az Televizyon Çok Hayat ” köşe yazımda belirtmiştim. Ayrıca yaşam yolumda kitapları ile bana yol gösteren Eckhart Tolle’un dünya çapında uzun süredir en çok satanlar listesinde bulunan “Var Olmanın Gücü” kitabından bir alıntı burada iyi gider. “Televizyon alkol ve bazı ilaçlara çok benzer. Zihninizi belli bir ölçüde rahatlatırken, çok ağır bir bedel ödersiniz. Bilinç kaybı. O ilaçlar gibi, televizyonun da güçlü bir bağımlılık yapma özelliği vardır. Televizyonu kapatmak için uzaktan kumandaya uzandığınızda, bunun yerine bütün kanalları dolaşmaya başladığınızı görürsünüz”.
Herkes gibi hayatımda başarısızlıklarım ve Allah’a çok şükür başarılı olduğum alanlarda oldu. Özellikle vatanımdan çok uzakta Londra’da kendi uzmanlık alanımda iş kurmak ve yaşamak, bakınca bir çoklarımıza göre büyük bir başarı. Fakat bana göre hayatımdaki en büyük başarı kendi kalbime yaptığım yolculuktur. Ve şaşıracaksınız belki ama bence diğer başarım ise televizyonda reyting için yapılan programları, dizileri izlemeyi ve gereksiz acıklı, karamsar romanları okumayı bırakmak olmuştur.
Sadece roman değil. Acıklı, iç karartıcı veya hayat değerlerime ters sözleri olan her türlü şarkı dinlemeyi de bıraktım. Bu söylediklerim bir kısmınıza boş lakırdı gibi gelebilir. Ama sözlerin hayatımızda çok etkili olduğunu artık sağır sultan bile duydu. Mesela tüm bunları bilmeme rağmen geçen hafta aklıma bir şarkı geldi. Hepiniz yaşamıştır. Bir şarkı sözü dilinize takıldığı an mırıldanmadan duramazsınız.
Şarkının melodisi çok güzel olmasına rağmen sözlerini beğenmediğim için baktım olacak gibi değil aynı melodi ve kendi uydurduğum olumlu sözlerle şarkıyı mırıldanmaya başladım.
(Devamı haftaya)