Bri̇tanya vatandaşı olmak…

Bu yazı 21 Kasım 2017 tarihinde yayınlanmıştır

Son bir iki senedir Türkiye’den Birleşik Krallığa, özellikle Londra’ya yeni bir göç furyası başladı. Fakat bu sefer geçmiş­ten sanırım farklı olarak yüksek eğitimli, kariyerli, çoğunluk aile olarak gelenler. Benim gibi tek ba­şına Londra’ da tez yazarken, te­sadüfen “Ay bu Ankara anlaşması da neymiş? İyi hadi başvurayım bari! “ demek yerine planlı bir şe­kilde satıp, savıp yeni bir hayat kurmaya gelen bir topluluk.

Britanya vatandaşı olma süre­cime dönersek. Süresiz oturum al­dıktan sonra aslında vatandaşlık çok da aklımda olan bir şey de­ğildi. Çünkü Londra’dan başvur­duğum için zaten her yere çok kolay vize alabiliyordum. Ayrıca süresiz oturum ve çalışma izni va­tandaşlık ile nerdeyse aynı hak­lara sahipti. Diğer yandan sosyal yardım konularıyla ilgilenen bir kişi olmadığım ya da Londra’da ev satın almayı filan düşünmediğim için gerçekten çok da umurumda değildi İngiliz vatandaşı olmak.

“Fakat bir gün herkesin bil­diği gibi Brexit ile Britanya Kral­lığı Avrupa Birliğinden çıkma kararı verdi. Hiç akla gelmeyen bazı şeylerin değişebilme olası­lığını görünce vatandaş olmaya karar verdim”

Hemen ilk süreç olan ‘Life in the UK” kitabını satın aldım ve hikâye okur gibi okumaya başla­dım. İşte bu kitap ile birlikte as­lında senelerdir içinde yaşadığım ülkenin, milletin tarihini, değerle­rini, kanunlarını, monarşi ile dev­letin arasındaki geçiş süreçlerini, işçi kesim ile Lord’lar dünyasını çok daha özümseyerek öğrenmiş oldum.

İngilizce sınavı benim için tabi ki çok kolaydı. Ama “Life in the UK” (Britanya Krallığında Ya­şam) sınavına girenleri görünce cidden şaşırdım. Bir kısmı sınava onuncu kere giriyorlardı ve geçe­miyorlardı.

Britanya Krallığı yakın bir ta­rihte artık Life in the Uk testinden ve İngilizce sınavından belli dere­cede geçme zorunluluğu getirdiği için kızgın olanlar bile vardı. As­lında ben bile İngilizce ve tarih bilgisi yeterli olmayanlar için çok zor bir sınav olduğunu kabul edi­yorum. Ayrıca bu sınav günlük ha­yattan ziyade İngiliz olmakla ilgili değerlere ve kurallara odaklanan bir test idi.

“Fakat diğer yandan da bir ül­kenin kendisine vatandaşlık için başvuran kişilerden ülkenin tari­hini, siyasi olaylarını, kanunla­rını ve konuşulan resmi dilini yeterli derecede bilmesini iste­mesini inanılmaz mantıklı bulu­yorum.”

Bu sınavlardan sonra Holborn’da metroya inerken et­rafa baktığımı, tüm o zamanında Britanya İmparatorluğu sömürge milletlerini görünce o günleri dü­şündüğümü hatırlıyorum. Yüz yıllar önce buraya demiryolu ya­pımı, kanal yapımı, ev yapımı vs için isçi olarak gelenlerin torun­ları her yerdeydi artık.

Sınavlarda başarılı olduktan sonra yaptığım başvurunun sonu­cunun kabul edilmiş olması ayrı bir mutluluk oldu benim için. Ama halen o sırada vatandaşlık töre­nini formalite olarak gördüğümü söyleyebilirim.

Neyse ki işler hiç benim dü­şündüğüm gibi sıradan çıkmadı. Bağlı bulunduğum Belediye’de Mayor yani belediye başkanı elin­den vatandaşlık sertifikamı almak, benimle birlikte törende hazır bu­lunanların ciddiyetleri, Kraliçe II. Elizabeth’e ettiğimiz sadakat ye­mini, ortamın tam filmlerdeki gibi bir havada olması. Gerçekten et­kilenmemek elde değildi.

Türk vatandaşı olmakla gu­rur duyuyorum ama evet ben ayrıca Britanya vatandaşıyım ve içinde yaşadığım, çalıştığım, bana imkânlar sunan bu ülkenin vatan­daşı olmanın da güzel bir duygu olduğunu düşünüyorum.

e-mail:

info@ndlondon.com