Hiç düşündünüz mü?

Bu yazı 23 Ocak 2020 tarihinde yayınlanmıştır

Sadece bir kromozom farklılığıyla cinsiyet farkınızın oluştuğunu ve hatta o cinsiyetin keskin sınırları olmama ihtimalinin de olabileceğini?

Cinsiyet farklılıkları üzerine komedi oyunundan bahseder­ken oyunun sınırları içinde XX ve XY üzerinde durmuştum. Ko­nunun bu kadar sade olmadığını hepimiz biliyoruz. Konu sadece kadın ve erkek diye keskin sınır­ları çizilmiş bir çerçeveden iba­ret olamaz. Kara mizah içinde kabul edebileceğimiz bu sınır gerçek hayatta öyle keskin de­ğildir. O yüzden oyunun orjina­line verilen yorumda olduğu gibi gerçek komediden çok daha ra­hatsız edicidir.

Hatta saldırgandır. Çünkü çoğu zaman farklılıkları varlığı­mıza tehdit gibi algılarız. Söyle­meden edemeyeceğim bir nokta var burda. Bu varlıksal tehdit duygusu aşılamaz değildir. Kaldı ki öğrenmek, irdelemek ve aş­mak zorunluluğumuz da insani sorumluluğumuzdur.

Artık cinsiyetin ve cinsel or­yantasyonların çok çeşitli, hatta ben buna çok renkli demeyi ter­cih edeceğim, kabul gördüğü bir devirde yaşıyorken hala en eski kavganın içinde buluyoruz ken­dimizi.

Kadın ve Erkek

Tanımı itibariyle en temel ola­rak biyoloji, sosyoloji ve psiko­loji alanlarında vajinası olan ve penisi olan üzerinden karşılaştı­rılarak anlatılagelmiş günümüze kadar. Oysa ki doğanın parçası olan insanlarda da hayvanlarda da görüldüğü üzere yanlızca sı­nırları net belirlenmiş iki cinsten bahsetmek hem daraltılmış hem de diğer olası cinsiyet farkları ve oryantasyonlarını çerçevenin dı­şına atan bir yaklaşımdır. Dola­yısıyla da hem ayrımcı hem de dışlayıcı bir tutumdur.

Sadece bizim toplulumuzda değil dünya toplumlarının hep­sinde bu ayrımcı ve dışlayıcı tutum yüzünden insanlar fizik­sel ve ruhsal sağlık sorunları yaşıyorlar. Üstelik de ağır top­lumsal yargıların yarattığı utanç duygusu, ötelenme korkusu, red edilme kaygısı ve hatta fiziksel ve ruhsal saldırıya uğrama teh­tidi dolayısıyla izole olmuş ya da izolasyona maruz bırakılmış in­sanlar her hangi birine açılama­dıkları gibi kendilerine dahi iti­raf edemeden yaşamak zorunda kalabiliyorlar.

Peki doğada hayvan­lar her tür farklılığın harmonisini yaşata­bilmeyi başarırken onlardan çok daha zeki ve hatta özel olduğuna inandığımız insanlık olarak nasıl oluyor da bu konuda sınıfta kalmakta ısrar ediyoruz?

Gelin bu konuyu genişletmeye başlamadan önce en eski dolayı­sıyla en çok can yakmış bir söy­lencenin yüzyıllardır insanları cinsiyet gözetmeden ne kadar hırpaladağına bakalım. XX kadın cinsini belirlerken XY erkeği be­lirler diyor bu temel bilgi. Bu aynı zamanda şu demektir.

Kadında Y kromozomu olma­dığı için yeni doğacak bebeğe de kendinde olmayanı vereme­yecektir. Yani bir bebeğin kız ya da oğlan olmasını belirleyen er­kekte bulunan Y kromozomudur.

Oysa ki sadece bu basit bilginin eksikliğinden,gizlenmesinden hatta red edilmesinden ötürü insanlar öldürüldü, yakıldı ve işkenceler gördü. Burda çekilen fiziksel, ruhsal ve toplumsal acı­nın kazananı hiç olmadı ama kay­bedeni hepimiz olduk. Belki de bu kadar basit bir bilginin kurta­rabileceği aileler, kadınlar ve er­kekler yaşadıkları ruhsal çökün­tünün kendi suçları olmadığını dahi bilemeden nesiller boyu bu travmayı aktararak günümüze kadar getirdiler. Bu durum her çeşit şiddetin besleyicisi olarak toplumları, aileleri ve bireyleri parçaladı.

Tarih ve yaşatılan acıların yeni nesiller için öğretici ve iyi­leştirici olması umuduyla…