Mutluluk, ki̇me ve neye göre?

Bu yazı 26 Aralık 2017 tarihinde yayınlanmıştır

Hepinize merhaba, eğer kendi içimizde mutlu değilsek dünyanın neresinde ve kimle olursak olalım mutlu olamayız. Dünyanın en güzel şehrinde olmak veya piyango­dan milyonlar kazanmak ya da insanların mutlu olacağı algısını yaratan herhangi bir şey içteki mutluluk yoksa belli bir süreden sonra bir işe yaramıyor. En zen­gin, en ünlü ve en güzel olduğu halde intihar edenler olduğunu düşünürsek demek ki mutluluk farklı bir şey olsa gerek.

Geçen hafta Türkiye’nin eski başbakanlarından Mesut Yılmaz’ın 38 yaşındaki oğlunun intihar haberini duyunca herkes gibi ben de çok şaşırdım. Yaşa­dığı yer İstanbul ‘un en güzel böl­gelerinden biri.Yemyeşil orman­ların içinde, bembeyaz köşkleri andıran bu villalara arkadaşla­rımı ziyaret için çokça gittiğim olmuştur. Her ziyaretimde bu ev­lerde yaşamanın ne kadar mutlu­luk verici olduğunu düşünürüm. Demek ki bir kişinin içinde ya­şadığı mekanın muhteşem ol­ması, kişinin içinde bulunduğu ruh hali ve fiziksel sağlığına etki etmeyebiliyor.

Diğer yandan çok kazandıran bazı mesleklere bakarsak. İyi bir beyin cerrahi spor eğitmenime “Keşke babam küçükken beni bir demir atölyesine çırak olarak verseymiş. Böylece sabahtan akşama kadar demir döverdim, stres yapmazdım. Az kazanırdım ama eve geldiğimde kafam rahat, mutlu ve huzurlu olurdum” de­miş. Şimdi ise hayati önem taşı­yan ameliyatlar yaptığını, bir in­sanın yaşamı söz konusu olduğu için gece rüyalarında bile ame­liyat gördüğünü, sorumluluğu çok yüksek olduğu için sürekli stres altında olduğunu iletmiş.

Bu konuşmayı duyunca sev­gili Doğan Cüceloğlu’ nun yap­tığı bir anket aklıma geldi. Mutlu­lukla, cehalet ve farkında olmak arasındaki ilişkiyi karşılaştır­malı olarak soran sorulara oku­yuculardan cevaplar alınmış. İki görüş var:

“A” görüşü şu: Ne kadar çok öğrenirsen, ne kadar çok bi­lirsen, ne kadar çok gelişir ve farkına varırsan o kadar çok sorunları görür ve mutsuz olursun. Gelişmek ve farkına varmak insana mutsuzluk ge­tirir. Özetle, “cehalet mutlu­luktur.”

“B” görüşü şu: Ne kadar çok öğrenirsen, ne kadar çok bi­lirsen, ne kadar çok gelişir ve farkına varırsan o kadar ol­gunlaşır, güçlenir, kendini ve dünyayı tanımanın verdiği bir bilinçle yaşamını kendi birey­sel seçimlerinle yaşama ola­sılığını canlı tutarsın. Özetle, “insanlar farkında olduğu ka­dar yaşar.”

Ben hangi görüşte olduğuma dair bir cevap vermeyeceğim. Doğan Cüceloğlu kendi internet sitesinde bu iki görüşe gelen birçok cevabı yayınlamış. İste­yenler araştırabilir. Sizler kendi cevabınızı kendiniz biliyorsu­nuz ve herkesin cevabı farklı. Çünkü burada kesin doğru bir cevap yok.

Hayatta her şey içeriden baş­lar. Rüyalarımız, hayallerimiz, kendimize olan saygımız, sevgi, mutluluk, depresyon ve kendi­mizden kaynaklanan düş kırıklık­larımız, evet hepsi ama hepsi iç­ten dışadır. ‘Ben’ veya ‘kendimi tanımak hepimizin yolculuk et­mesi gereken içeriye doğru yol­culuğu işaret eder.

Aslında sistem basit bir man­tıkla çalışmaktadır. Kendimizi akıl ve kalp ikilisinden oluşmuş bir makine olarak düşünürsek amaç dengeyi bulmaktır. Haya­tımızın ahenkli bir uyum içinde geçmesini istiyorsak öncelikle kendimizi içten bir şekilde sev­meliyiz.

Sevgi ile kalın…

e-mail:

info@ndlondon.com