Takiyye

Bu yazı 10 Eylül 2013 tarihinde yayınlanmıştır

Türkiye Arjantin’deki 2020 Olimpi­yat oylamasını kıl payı kaçırdı…
The Times gazetesi, İstanbul’un Olimpiyat oyunlarına ev sahipliği yapma şansını kaybetmesi duru­munda, Gezi Parkı eylemcilerinin ‘in­tikam riskiyle karşı karşıya kalacağı’ yorumunu yapmıştı…Gazete haklı Başbakan Tayyip Erdoğan’ın ne ka­dar kinci ve önyargılı olduğunu iyi biliyor… Başbakan da oylama sonra­sında yaptığı ilk açıklamada “Kaybet­tik diye sevinenlerin cevabını halkın vereceğini” söyledi.
Başbakan’ın asıl üzüntüsünün Olimpiyat yatırımlarının gerçekleşme­mesiyle yağlı rantın elden gittiği ol­duğunu düşünüyorum. AKP 10 yıllık iktidarı boyunca yapılan özelleştirme ve yatırımların listesini yaptığınızda yoğurdun kaymağının AKP yandaşları­nın yediğini göreceksiniz. Başbakan’ın üzüntüsü bana göre takiyye…
Takiyye; canını, malını ve çıkarını korumak için yalan söylenebileceği anlamında Arapça bir kelimedir. AKP ve lideri Erdoğan’ın siyasi hayatının baştan sona takiyye olduğunu düşü­nüyorum… Nasıl düşünmeyeyim ki “Taraf olmayan bertaraf olur!” diye­rek farklı düşünenleri tehdit ediyor sonra da “El insaf! Ben diktatör deği­lim” diyor…
Takiyye Araplara ya da Türkiye’ye özgü bir kavram değil. Batıdaki açı­lımı “amaca ulaşmak için herşey yapılabilir”i savunan Makyevelizm’le örtüşür. Dürüst olmayan siyasilerin tom tomu “takiyye”dir… Takiyye sa­yesinde tıkanık yolları açmayı düşü­nür bu zevat. Tabii halkı koyun yerine koyarak…
ABD Dışişleri Bakanı John Kerry, geçen Pazartesi Londra’daydı. İngiliz mevkidaşı William Hague ile bir araya geldi. Görüşmenin ardından Hague, uluslararası toplumun Suriye’de daha fazla kimyasal saldırı yapılmasını en­gellemesi gerektiğini söyledi. Takiyye! Bu senaryoyu Irak’ta da görmüştük…
Dürüst olsalar, “Ulusal çıkarlarımız gereği Suriye’yi kontrol altına almak zorundayız. Bunun için de ülkede iç savaş çıkarmaktan, askeri işgale kadar ne gerekirse yapacağız” demeleri gere­kirdi… Takiyye yapıp Esad’ın kimyasal silahını, ülkeyi demokratikleştirmeyi bahane ediyorlar. Esad da Suriye’de ağzıyla kuş tutsa ABD ve Batı’yı inandı­ramıyor…Gazetecilik (habercilik) bir anlamda garsonluk gibi. Aşçının ye­meğini servis edersiniz. Cameron ne dediyse onu yorumsuz olarak olduğu gibi okura taşırsınız. Eğer usta haber­ciyseniz Cameron’un art niyetini bir şekilde aktarıp takiyyenin zehirini al­maya çalışırsınız. Amma yalaka, yan­daş bir gazeteciyseniz eyvah eyvah… Bu bilgi kirlenmesine katkı sunar, işi içinden çıkılmaz bir hale sokarsınız.
Türkiye’de AKP diktatörlüğü ulu­sal medyada çoğunluğu bu hale ge­tirdi… G-20 Zirvesi’nde “Suriye’de kimyasal silah kullanan cezasız kalma­malı” acıklaması yapılıyor, Türkiye’de medya “ Suriye’de Esad cezasız kalma­malı” diye yazıyor… Yandaş medya, Başbakan Erdoğan’ın politikasına des­tek sağlamak için ne yapacağını şaşır­mış durumda…
Üniversite’de bir hocamız “Yahu çocuklar bir doktor yanlış bir tedavi ile bir hastayı, bir gazeteci ise koca bir toplumu zehirleyebilir” demişti… Bizim medya zehir zemberek… Siyasi­lerin takiyyesinin üstüne bir de yan­daş medya takiyyesi…
“İngiltere’de gazetecilik nasıl?” diye sorarsanız, “Daha iyi” derim… Bir kere takiyye eden siyasilerin art niyeti kolayca yazılabiliyor. Kendi or­dusunu “işgalci” diye niteleyebiliyor…
Bana göre bunun nedeni de Türkiye’ye kıyasla göreceli olarak yasama, yürütme ve yargının birbi­rinden ayrı olması. Başbakanın her­şeye madanoz olma şansının bulun­maması. Medya patronlarının devletle iş yapmaması. Gazetecilerin sendikalı olması… Bir de okurun da tepkisini dile getirebilmesi…
Okullar açıldı sevgili dostlar… Okullu ev üyesi varsa, bizim öğrete­ceğimiz önemli bir olgu da çocukların her yazılana inanmaması ve altındaki takiyyeyi sezebilmesi…