Duvarları aşmak ..

Bu yazı 17 Şubat 2015 tarihinde yayınlanmıştır

“Deneyen Kaybedebilir ama Denemeyen Zaten Baştan Kaybetmiştir…” ( Her Şey Seninle Başlar)
Geçen hafta  aynı zamanda kişisel gelişim danışmanı olan arkadaşım sevgili Berna Esin ile çok güzel bir Türk kahvaltısı için buluştuk. Heyecan verici bazı yeni projelerimizi konuşurken  Londra’da şahsen gözlemlediğim bir olayı kendisine ilettim. Berna şahit olduğum bu olayın çok ilginç olduğunu ve  mutlaka gazetede paylaşmam gerektiğini söylediği için ben de  yazmaya karar verdim.
Londra’da, özellikle merkezde yaşayanlar iyi bilir. Islington Angel bölgesi ile Regents Kanal birleşme noktasında, suyun tam üstünde, ovalimsi, dış cephesi tamamen cam olan, gemiye benzeyen modern devasa bir bina vardır. Camlı ön cephe yani oturma odaları kanala bakar. Evde olduğum zamanlar işte bu oturma odasından dışarıdaki insanları, teknede yaşayanları, yüzen kazları ve bembeyaz kuğuları seyretmeyi çok severim. Televizyon seyretmek yerine karşımdaki gerçek hayatı seyretmek diyorum ben buna.
Bugün paylaşacağım gerçek sahne karşımıza çıkan engeller ve farklı insanların bunlara  verdikleri tepkiler üzerine. Geçen yaz bir  gün oturma odasında,masanın üstündeki  laptop’da bir proje üzerinde çalışıyordum. Her zamanki gibi kanal şeridi boyunca  kadın, erkek bir sürü koşan vardı. Bilirsiniz Londra’da neredeyse herkes koşar. Regents  kanalı Angel bölgesi çıkışına bağlayan platform onarım çalışması nedeni ile uzaktan net anlaşılmayan, metal tel perde gibi bir sistem ile kapatılmıştı. Bu perdenin sağ tarafı su yani kanal, sol tarafı ise haliyle duvar. Gayet  odaklanmış ve tempolu şekilde koşarak gelenler birden  karşılarına çıkan, önceden farkedemedikleri bu engelden dolayı küt diye durmak zorunda kalıyorlardı.
O an “işte hayat” diye düşünmüştüm kendi kendime. Hepimizin karşısına her şey rutin yolunda giderken mutlaka bazen duvar gibi engeller çıkmıştır. Ve o gün bunu düşünerek koşanların  verdikleri tepkileri gözlemlemiş   ve davranışlarına göre iki gruba ayırmıştım. Aldığım notlara göre;
Birinci grup davranış modeline bakarsak: Bazısı durup, engelin ne olduğunu anladıktan sonra çözüm bulmaya çalışıyor gibilerdi. Yüzlerinde hiçbir olumsuzluk ifadesi yoktu . Tel parmaklık ile duvar arasında çok dar  olan bir aralık keşfettiler ve daracık yerden zorlukla geçerek yollarına devam ettiler. Bir kısmı duvarın yanındaki boşlugun varlığını araştırmadı bile. Hiç vakit kaybetmeden,  suya düşme riskini göze alıp kenardaki çok dar bir yerden tutunarak geçtiler. Ben bile suya düşecekler diye heyecanlandım.  Diğerleri engele gelince bir an durup, hiç moralini bozmadan gerisin geri dönüp, ivmeyi yitirmeden aynı hızda koşmaya devam etti. Belli ki tek amaçları koşmaktı ve o olmassa başkası olur misali başka yola gideceklerdi. Bu üç davranışın sahiplerinin çoğu  Anglasakson beyaz ırk İngilizlere benziyordu.
İkinci grup davranış modeline bakarsak: Engele gelince durup, morali bozulan ama hiç çözüm üretmeden geri dönüp,   yavaşlayarak koşmaya devam edenler oldu. Bazıları ise çok sinirlendi ve  söylene söylene geri dönüp, koşmayı bırakarak yürümeye başladı.  Bazısı ne sinirlendi, ne de çözüm üretti. Hemen oracıktaki banka oturdu ve koşuyu bırakıp kuğuları seyretmeye başladı. Bu gruptakilerin çoğu  ise siyah ırk, Akdeniz  ve  doğu ırkına benziyordu.  Aralarında  birkaç uzak doğuluda vardı.
Bana çok ilginç gelen bu olay Mümin Sekman’ın kitabından bir tanım ile ne kadar da benzeşiyordu.
“Batı kültürü daha çok  performans  odaklı, Doğu kültürü ise daha çok kadercidir. Kaderci toplumlar başarıyı, “başlarına gelen” bir sonuç olarak kabul ederken; performans odaklı toplumlar başarıyı, kendi çabalarıyla elde edeceklerine inanırlar. Ama  aslında İslam dininin Kader anlayışı ile Doğu kültürünün Kadercilik anlayışı aynı şeyler değildir. Kader inancında kişi elinden gelenin en iyisini yaptıktan sonra sonucu Allah’ın takdirine bırakır.”
Bu arada sosyal psikolog Geert Hofstede ise “Bir toplumun tarihi, değer yargıları, gelenek ve görenekleri, o toplumun zihniyetine yansır. Aynı zihniyete sahip bireyler, olaylar karşısında benzer tepkiler verir. Bu nedenle her birimiz, kişiliklerimizle birbirimizden farklı olsak da, ortak kültürümüzle birbirimize benzeriz” demiş.
Sadece evden dışarı bakarak yaptığım tespitler  ile en son yazdığım tanımları karşılaştırırsanız bakalım siz neler düşüneceksiniz ?
Sevgimle kalın…