İçimizdeki Çocuk…

Bu yazı 22 Nisan 2019 tarihinde yayınlanmıştır

Hepinize merhaba,

“Bugün yirmi üç Nisan,Hep neşeyle doluyor insan.”

Okul yıllarımda en sevdiğim bayramlardan birisi. Aylarca sah­neleyeceğimiz gösterilere hazırla­nır, renkli ve özel kostümler gi­yinir ve coşku ile kutlardık. Evet bugün Türkiye’de 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı ve yine çocuklar tarafından çeşitli etkinliklerle kutlanıyor.

Türkiye Cumhuriyeti’nin kuru­cusu Mustafa Kemal Atatürk’ün, Büyük Millet Meclisinin açılışı ile beraber Türk çocuklarına arma­ğan ettiği 23 Nisan Ulusal Ege­menlik ve Çocuk Bayramı, 23 Ni­san 1921’de Milli Bayram olarak kutlanmaya başlamış.

“Gerçek hayat; rekabete dayalı bir dünya. Herkes çocuğu dereceye girsin, birinci olsun istiyor. Doktor, mühendis, yönetici olsun. Allah aşkına bir düşünün. Her çocuğun kendine özgü yetenekleri, kapasitesi ve hayal­leri vardır. Ama yok öyle. Herkes aynı yarışta aynı şekilde yetişmeli. Beş parmağın bile beşi bir değil. İsterseniz itip çekin, aynı hizaya getirmeyi deneyin. Parmakları­nız kırılır. Ne zaman farkına varacaklar? Her çocuk farklıdır. Er ya da geç hepsi bir şekilde öğrenir. Her birinin kendi öğrenme hızı vardır. Beş parmağın beşi bir mi?” (Taare Zameen Par)

Bu hafta sonu kendimle biraz baş başa kalıp kitap okumanın ve Türk kahvesi içmenin keyfine var­mak çok güzeldi.

Bu arada kitabımın konusu anne ve babaların çocuklarını nasıl yetiştireceklerine yönelikti. Son dönem bu konuda daha fazla araştırma yapmaya başladım. Kendi tecrübelerimden de çok iyi biliyorum ki bir insanın tüm hayatı bebeklik ve çocukluğunda ailesin­den gördüğü davranış modelleri ile çok bağlantılı. Beyin, 0-6 yaş aralığında edindiği tüm deneyim­leri ayırt etmeksizin kaydeder. De­neyim ve duyguları birleştirip, yo­rumlar ve kaydeder. Yani, “Ağaç yaşken eğilir” misali ebeveynler çok dikkatli olmalı çocuk yetişti­rirken. Tabi ki herkes mutlu or­tamlarda ve iyi anne, babalar ta­rafından yetiştirilmedi. Ama kendi ailelerinden iyi davranış modeli görmeyenler bile kendi çocukla­rının geleceği için yeni bir sayfa açabilirler. Bu arada kendi içiniz­deki, belki de küskün çocukla ilgi­lenmeyi unutmayın.

Kitabı okurken 1924 -2005 yıl­ları arasında yaşamış Amerikalı yazar ve aile danışmanı Dorothy Nolte’un 1998 yılında yazdığı ori­jinal ismi “Children Learn What They Live” bölümü çok etkiledi beni. Şiir gibi metni Türkçeye çe­virdim ve sizlerin de okuması için bu haftaki sayfamda paylaşmaya karar verdim.

Çocuklar Ne Yaşarlarsa Onu Öğrenirler…

Eğer çocuklar eleştirilerek bü­yütülmüşlerse, kınama ve yargıla­mayı öğrenir.

Eğer çocuklar dalga geçilip, aşağılanmışsa; çekingen olmayı öğrenir.

Eğer çocuklar düşmanca duy­gular ve kavga ortamında büyü­müşlerse; kavga etmeyi öğrenir.

Eğer çocuklar korkutularak bü­yümüşlerse; endişeli ve kaygılı ol­mayı öğrenirler.

Eğer çocuklar acınarak büyü­tülmüşlerse; kendilerine sürekli üzülmeyi öğrenir.

Eğer çocuklar utandırılmış­larsa; kendini suçlamayı öğrenir.

Eğer çocuklar desteklenip, yü­reklendirilmişse; kendine güven duymayı öğrenir.

Eğer çocuklar hoş görü ile bü­yütülmüşlerse; sabırlı olmayı öğ­renir

Eğer çocuklar haklarına saygı duyularak büyütülmüşse; adil ol­mayı öğrenir.

Eğer çocuklar dürüstlük içinde büyümüşlerse; samimi ve dürüst olmayı öğrenir.

Eğer çocuklar tarafsız ve ada­letli büyütülmüşlerse; adil olmayı öğrenir.

Eğer çocuklar nezaket ve saygı duyularak büyütülmüşlerse; saygı duymayı öğrenir.

Eğer çocuklar kabul gördük­leri bir ortamda büyütülmüşlerse; sevmeyi öğrenir.

Eğer çocuklar güvenli ortam içerisinde yetişmişse; kendilerine ve yakınlarına inanmayı ve güven­meyi öğrenir.

Eğer çocuklar kabul ve onay görmüşse; kendini ve insanları sevmeyi öğrenir.

Eğer çocuklar samimiyet ve ar­kadaşlık ortamında büyütülmüş­lerse; dünyanın yaşanacak güzel bir yer olduğunu öğrenir.

Sevgimle kalın…

e-mail:info@ndlondon.com